Prawdziwy leśny skarb. Ludzie zbierają go i smażą jak kurczaka

Ten żółtopomarańczowy grzyb jest w lasach widoczny z daleka.  Zlokalizowany jest często na pniach drzew. Opisywany przez grzybiarzy  jako mięsisty, pofałdowany i  przyrośnięty bokiem do drzewa, o średnicy 10-50 cm. Często owocniki występują dachówkowato - jeden nad drugim. Grzyby te rosną głównie w maju, czerwcu i lipcu, czasem we wrześniu. Żółciak siarkowy atakuje drzewa liściaste takie jak dęby, czereśnie, kasztanowce i wierzby. Opanowane przez niego drzewo ginie w ciągu kilku lat.

Warto zaznaczyć, że jadalne są tylko młode owocniki po odpowiednim przygotowaniu. Najważniejszy jest długi czas gotowania grzyba. Według jednego z głównych stowarzyszeń zajmujących się grzybami żółciaka należy umyć, obgotować około 40 minut w wodzie. Zabieg ten ma na celu pozbycie się siarkowego zapachu. Dopiero po obgotowaniu można dalej przyrządzać żółciaka według własnych preferencji. Według wielu grzybiarzy grzyb ten smakiem i konsystencją przypomina kurczaka.

Pamiętajcie jednak, że te grzyby w stanie surowym są silnie trujące. Żółciak siarkowy jest jadalny po ugotowaniu i dalszej obróbce, na przykład smażeniu. Dodatkowo jest ciężkostrawny, dlatego przed spożyciem należy go gotować minimum pół godziny, a potem odlać wodę.

Możemy przygotować z niego wegańskie nuggetsy. Jest najczęściej proponowana potrawa. Do takich grzybów dobrze się sprawdzi tymianek, papryka ostra, sól, pieprz, czosnek, cząber czy kmin. Kto co lubi! Szczególnie dobrze smakuje po nocnym leżakowaniu w ziołowej marynacie.

Warto również pokrojonego i przyprawionego żółciaka obtoczyć w jajku i bułce tartej. Następnie usmażyć na złoty kolor. Grzyby w panierce trzeba smażyć średnim ogniu, żeby się nie spaliły i nie były surowe w środku.  Żółciaki można również piec lub wykorzystać do zup czy pasztetów. Pamiętaj jednak o odpowiednio długim obgotowaniu i odlaniu wody po grzybach do zlewu.

Zobacz przepis na łososia grillowanego z cukinią: