Przed laty uchodziła za prawdziwy przysmak. Przepis mojej babci na "wodziankę"

Wodzianka to tradycyjna śląska zupa, która była bardzo popularna w XIX i na początku XX wieku oraz w kuchni czasów PRL-u.  Nazywana jest też sznelką, tj. szybką zupą - z niemieckiego "schnell" - szybko, prędko albo po prostu zupą z chleba. W 2007 roku została wpisana na listę produktów tradycyjnych województwa opolskiego.

Nasi pradziadkowie i dziadkowie zwykle jadali ją na śniadanie. Wodziankę serwowano głównie późną jesienią i zimą, ponieważ była bardzo sycąca i skutecznie rozgrzewała. Jako tłuszczu do jej okraszenia używano łoju wołowego i sadła, ale niekiedy zupę doprawiano też masłem i świeżo stopioną słoniną. Niektórzy, w wersji bogatszej, dodawali do wodzianki jeszcze gęstą śmietanę.

My prezentujemy dziś najprostszą i tradycyjną recepturę. Masz ochotę na spróbowanie tej nieco zapomnianej tradycyjnej potrawy? Zrobisz ją w 10 minut. Oto przepis:

Składniki:

• 120 g czerstwego pieczywa, najlepiej pieczonego na zakwasie,
• 2 czubate łyżki domowego smalcu ze skwarkami,
• 500 ml wrzątku,
• 2 ząbki czosnku,
• sól i pieprz,
• natka pietruszki, koperek i ewentualnie kminek.

Sposób przygotowania:

1. Czerstwe pieczywo, najlepiej mieszankę różnych chlebów, pokrój na mniejsze kawałki. Podziel je na dwie porcje i przełóż do głębokich talerzy.
2. Obie porcje z kawałkami pieczywa zalej wrzątkiem. Dodaj po łyżce smalcu i posiekane ząbki czosnku. Dopraw do smaku solą i świeżo zmielonym pieprzem.
3. Przed podaniem udekoruj natką pietruszki lub koperkiem. Jeśli chcesz, możesz dodać również odrobinę kminku i przyprawę Maggi w płynie.

Szukasz pomysłu na obiad? Przygotuj piersi kurczaka ze szparagami: