Babcie z PRL‑u podawały do obiadu gotowaną marchewkę. Z tym składnikiem była smaczniejsza i zdrowsza

Wielu z nas kojarzy marchewkę z PRL-owskimi daniami, szczególnie z tymi podawanymi w szkolnych i zakładowych stołówkach. Marchewka często była ugotowana do miękkości, czasem serwowana z groszkiem i często obsypana mąką, a nawet zatopiona w maśle. Choć te dania nie były zbyt dietetyczne, istniał w nich pewien trafiony pomysł: dodatek tłuszczu do marchewki ma swoje uzasadnienie. Jakie?

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Marchewka jest bogatym źródłem beta-karotenu, który w organizmie przekształca się w witaminę A. Witamina A jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego, widzenia, skóry i włosów.

Oprócz beta-karotenu marchewka zawiera również inne witaminy i minerały, takie jak:

• witaminy z grupy B, które są ważne dla metabolizmu, układu nerwowego i krwionośnego,
• wapń, który jest niezbędny dla zdrowia kości i zębów,
• potas, który pomaga regulować ciśnienie krwi,
• jod, który jest niezbędny dla produkcji hormonów tarczycy,
• mangan, który jest niezbędny dla metabolizmu energetycznego.

Marchewka jest również dobrym źródłem błonnika pokarmowego, który pomaga regulować pracę jelit.

Marchewkę można jeść na wiele sposobów. Najpopularniejszą formą jest marchewka gotowana. Można ją również jeść surową, pieczoną, grillowaną lub w postaci soku.

Aby marchewka była jeszcze zdrowsza, warto dodać do niej trochę tłuszczu. Tłuszcz pomaga w przyswajaniu beta-karotenu. Można dodać do marchewki odrobinę masła, oliwy lub oleju roślinnego.

Marchewkę można jeść na obiad, kolację lub jako przekąskę. Jest idealnym dodatkiem do zup, sałatek, sosów i duszonych potraw. To zdrowy i pyszny dodatek do diety, który warto włączyć do codziennego menu.

Gotowana marchewka ma dość wysoki indeks glikemiczny, dlatego osoby z cukrzycą powinny spożywać ją w umiarkowanych ilościach. Z kolei osoby na diecie odchudzającej powinny wybierać marchewkę surową lub gotowaną na parze.