Marzenie grzybiarzy. Wielu Polaków w ogóle ich nie zbiera

W 1786 roku opisał ją przyrodnik August Johann Batsh, chociaż znana była już wcześniej. Nie wszystkie grzyby osiągają takie rozmiary, więc nietrudno je dostrzec. W Czechach znaleziono ponoć okaz, który ważył aż 20 kg i mierzył ponad 2 metry. Z wyglądu przypomina nieco purchawkę (należą w końcu do jednej rodziny). Czasznica olbrzymia rośnie na pastwiskach, łąkach, w parkach, zaroślach, a nawet na wysypiskach śmieci. W Polsce najbardziej powszechna jest w północnej części kraju.

Przede wszystkim na niewiele kalorii, gdyż w 90 procentach składa się z wody. Jest źródłem białka oraz błonnika pokarmowego, który występuje pod postacią beta-glukanu. Obniża on poziom złego cholesterolu i wykazuje działanie przeciwnowotworowe. Oprócz tego w grzybie znajdziemy witaminy i minerały, na przykład witaminy z grupy B, które wspomagają układ nerwowy.

Czasznica zawiera także potas, selen, miedź, fosfor oraz jod. Dzięki niej dostarczymy sobie też nienasyconych kwasów tłuszczowych, na przykład syntetyzowany przez organizm kwas linolowy. Związek ten wspomaga odchudzanie i chroni przed miażdżycą.

W grzybie znajdziemy też kalwacynę. Substancja działa bakteriobójczo, a badania przeprowadzane na zwierzętach pokazały, że może ona zniszczyć komórki rakowe.

Najlepiej jeść młode owocniki, mają one białą barwę oraz nieco zbitą konsystencję. Możemy zrobić z nich na przykład sznycla. Umyj grzyb i pokrój go na plastry o grubości 2-3 cm. Dopraw solą i pieprzem, a następnie obtocz w jajku i bułce tartej. Smaż do zarumienienia.

Dobrym pomysłem jest także pizza. Podsmażone plasterki czasznicy posyp serem, dodaj pomidory i wstaw do piekarnika. Możemy także przygotować sos grzybowy. Podsmaż pokrojonego grzyba na maśle, po kilku minutach zacznij go dusić. Łyżkę mąki połącz z wodą i wymieszaj. Nie może być grudek. Następnie dodaj śmietanę. Miksturą zalej czasznicę i gotuj przez jakiś czas. Sos w tym czasie zgęstnieje. Na koniec dopraw.