Szwedzi uwielbiają, innych odwracają się z obrzydzeniem. Tak cuchnie, że radzą go otwierać w wodzie

Surströmming, czyli kiszony śledź bałtycki, cieszy się uznaniem na szwedzkich stołach w okresie świątecznym. Jednak poza Szwecją nie ma zbyt wielu odważanych smakoszy, raczej obawiamy się skosztować takiego przysmaku. Jest to specjał o specyficznym aromacie i smaku, uzyskiwanym dzięki procesowi kiszenia, który trwa około sześciu miesięcy. Szwedzi od wieków uważają takie śledzie za rarytas. Sól chroni je przed psuciem się.

Dla wielu osób zapach surströmming jest nie do zniesienia. Ta potrawa słynie z niezwykle intensywnego aromatu, który wielu identyfikuje jako jeden z najgorszych. Dlatego też jego spożycie zaleca się w plenerze lub po otwarciu pod wodą, aby zminimalizować rozprzestrzenienie się woni. Surströmming najczęściej podaje się z dodatkiem cienkiego chleba tunnbröd, czerwonej cebuli i ziemniaków, co łagodzi jego wyrazisty smak.

Podczas przygotowywania śledzia należy usunąć ości oraz ikrę, aby móc skosztować właściwego mięsa ryby, które jest uważane za najsmaczniejsze. Dla bardziej ambitnych smakoszy, szwedzki śledź to nie tylko wyzwanie dla podniebienia, ale również doświadczenie kulinarne o niepowtarzalnym charakterze, często podawane z kieliszkiem wódki lub szklanką mleka.

Jeśli kupiłeś lub otrzymałeś puszkę z kiszonymi śledziami, to nie próbuj jej otwierać w domu. W przeciwnym razie będziesz musiał wietrzyć całe mieszkanie. Lepiej będzie, jeśli weźmiesz opakowanie na otwartą przestrzeń lub otworzysz surströmming pod wodą. Dzięki temu odór nie będzie mocno wyczuwalny.