Tych lodów chce spróbować każdy. Najdłuższa kolejka miała 60 metrów

Ikoniczne, kultowe, a nawet legendarne - tak od dobrego tygodnia pisze się o punkcie Lody na Starowiślnej, dobrze znanemu krakowianom, za to mniej tym spoza "obwarzanka". To tylko moja obserwacja. Podpytałam kilku znajomych "słoików", czy byli, czy jedli, ale niewielu potwierdziło. Za to pamiętam doskonale, kiedy kolega - krakus z dziada pradziada - spóźniał się na spotkania w niedzielę, bo czekał z tatą w kolejce po nic innego jak lody na Starowiślnej.

Kolejki, które ciągną się w każdą letnią niedzielę wzdłuż Starowiślnej, na stałe wryły się w krajobraz kazimierskich kamienic. Podobno najdłuższa miała ponad 60 metrów, a usłyszałam o tym od przewodnika, który, akurat kiedy sama przestępowałam z nogi na nogę w oczekiwaniu na swoją kolej, przejeżdżał obok z grupką turystów. Ja lokal odwiedziłam w ciepłe niedzielne popołudnie i, jeśli wierzyć pomiarom z Google Maps, czekałam w kolejce sięgającej blisko 30 metrów. Po drugiej stronie ulicy również utworzył się sznurek ludzi - tych, którzy chcieli na zdjęciach utrwalić ten (nie)codzienny widok.

Na Starowiślnej pojawiłam się ponownie w dzień powszedni, po godzinie 14. Co prawda w tak długiej jak weekendowa kolejce nie czekałam, ale panie zza lady, tak czy siak, nie miały chwili wytchnienia, ponieważ na przestrzeni 30-40 minut wciąż ktoś wchodził i wychodził z lokalu.

Wnętrze pracowni cukierniczej Lody na Starowiślnej wypełnia żywy duch minionej epoki. Jest prosto, klasycznie, ale też czysto i schludnie. W przeciwieństwie do cukierkowego i kolorowego krajobrazu większości tego typu miejsc, w lokalu na Starowiślnej znajduje się jedynie lada chłodnicza z lodami (dosłownie lśniąca), lada kasowa, a na ścianie, tuż za plecami pań z obsługi, nieco wyżej niż na wysokości wzroku wisi menu. A co w nim? Znów klasyki: wanilia, śmietanka, kakao, kawa, bakalie, ale również borówka, mango, truskawka, malina.

Dzisiaj o pracowni cukierniczej Lody na Starowiślnej znów mówi się głośno, bo znalazła się jako jedyna z Polski na liście 100 najbardziej kultowych lodziarni świata, zajmując 65. miejsce. Ranking stworzyła redakcja Taste Atlas na podstawie opinii użytkowników, odrzucając wysokie noty, które użytkownicy przyznają reprezentantom własnego kraju oraz niskie - krajom sąsiednim.

Lody na Starowiślnej zdobyły uznanie za "użycie świeżych, lokalnych składników, czego rezultatem są wyraziste, naturalne smaki". Autorzy rankingu dodają jednocześnie, że na szczególną uwagę zasługują lody waniliowe za "kremowy, bogaty smak, który doskonale uwydatnia esencję składnika".

Chętnie spróbowałam więc waniliowych lodów ze Starowiślnej i jest to z pewnością smak, którego nie sposób porównać z żadnym innym, bo jest prawdziwie waniliowy. Lody nie są przesłodzone i mają przyjemną kremową konsystencję. Jedna porcja kosztuje 6 zł i jest to klasyczna gałka serwowana w kubku waflowym. Prosto, bez udziwnień. Cena zaś, można powiedzieć, odbiega od większości z centrum z Krakowa i jest o 2-4 zł niższa.

Skusiłam się też na nuty sezonowe, borówkowe. I znów miałam do czynienia z prawdziwym smakiem. Lodowa kulka była bardzo gęsta, jakby ktoś chciał wcisnąć w nią jak najwięcej fioletowych jagódek. Lody są bez sztucznych dodatków, nie spodziewajmy się więc wybuchu borówkowych nut, a czystego i wyraźnego borówkowego smaku.

Właścicielem, ale też twórcą receptur jest pan Stanisław Sarga. Lody, których produkcją zajmuje się do dzisiaj, powstają na bazie naturalnych składników według tej samej receptury od 1985 roku. Sięgający pamięcią tych czasów zapewne potwierdzą, że wnętrze na przestrzeni tych 40 lat zmieniło się niewiele, również smak samych lodów jest nadal ten sam, o czym ja jedynie słyszałam, a teraz przekazuję. Jeśli więc szukacie smacznych lodów w Krakowie, musicie skusić się na spacer Starowiślną i przystanąć przy 83. numerze.