Z pajdą świeżego chleba smakuje wybornie. Przedwojennym przysmakiem zachwyciła się nawet Magda Gessler

Jej tradycyjne przygotowanie i konsumpcja ma głębokie korzenie w kulturze wielu regionów, a także wpływa na współczesne trendy kulinarne. W dobie popularności domowej roboty przetworów mięsnych coraz śmielej sięgamy po przepis na ten zapomniany specjał.

Wątrobianka przywędrowała do nas najpewniej z Niemiec i była sposobem na rozwiązanie problemu szybko psujących się podrobów po świniobiciu. Zajadano się nią w dawnej Polsce, ale i teraz jest o niej coraz głośniej, m.in. za sprawą "Kuchennych rewolucji". W jednym z odcinków Magda Gessler wprowadziła do menu restauracji "Dom Sztum" bułkę z wątrobianką i ogórkiem kiszonym. Danie okazało się strzałem w dziesiątkę.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Wątrobianka, znana również jako leberka, leberwurst czy po prostu pasztetowa to rodzaj pasztetu lub kiełbasy wątrobianej, przygotowywanej z mielonej wątroby, tłuszczu, przypraw i czasami innych dodatków. Jej smak i tekstura mogą się różnić w zależności od regionu i tradycji kulinarnych.

Specjał ten cieszy się popularnością w różnych krajach i kulturach. W Polsce kilka tego typu przysmaków znajduje się na liście produktów tradycyjnych. To pasztetowa z Nadolnej w pętkach, leberwurst drobno mielony z Górek, kiszka pasztetowa dukielska czy pasztetowa grodziska. Niemcy zajadają się leberwurstem, Czesi i Słowacy laternicą, a Rumuni potrawą o nazwie lebar. Wszystkie są wariacjami na temat pasztetowej.

Głównym składnikiem wątrobianki jest wątroba drobiowa lub wieprzowa, choć istnieją także przepisy z wątrobą gęsią czy kaczą w roli głównej. Podroby są starannie oczyszczane, gotowane lub smażone, a następnie mielone na gładką masę lub w drobniejsze kawałki. Do masy dodaje się tłuszcz (często słoninę lub masło), który nadaje całości kremowej konsystencji i podkreśla bogaty smak.

Przyprawy odgrywają ważną rolę w kształtowaniu smaku wątrobianki. Najczęściej jest to cebula, czosnek, gałka muszkatołowa, pieprz oraz majeranek i ziele angielskie. Po dokładnym wymieszaniu składników masa jest wkładana do opakowań (na przykład skórek jelitowych lub słoików), a następnie gotowana, smażona lub pieczona do uzyskania odpowiedniej konsystencji i aromatu.

Wątrobianka jest znana ze swojego intensywnego smaku i gęstej, kremowej struktury. Często jest spożywana na zimno jako smarowidło na pieczywo, podawana w towarzystwie marynowanych ogórków lub innego kiszonego warzywa. Istnieją też przepisy na wątrobianki podawane na gorąco – świeżo gotowane, pieczone albo podsmażane.