Mają zabawną nazwę i pełno ich w lasach. Grzybiarze je omijają, a są smaczniejsze niż podgrzybki

Jeśli zauważysz ten okaz podczas grzybobrania, wiedz, że mogą czekać cię konkretne żniwa. Zastanawiasz się, czy warto schylać się po bagniaka? To mało doceniany grzyb o soczystym i mięsistym miąższu wydzielającym delikatny żywiczny zapach.

Maślak pstry, znany też jako bagniak czy jakubek, to jeden z najbardziej niedocenianych grzybów. Jest szeroko rozpowszechniony w Europie, łatwy do zidentyfikowania i zazwyczaj występuje w grupie. Bagniaki mogą stać się kulinarnymi gwiazdami, dotrzymując kroku tak przebojowym grzybom, jak borowik czy kurka.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Maślak pstry występuje w Polsce pospolicie. Rośnie od lata do jesieni, a upodobał sobie lasy iglaste, zwłaszcza miejsca pod sosnami, wrzosowiska oraz inne wilgotne tereny. Bagniak szeroko rozpowszechniony jest w całej Europie Środkowej, ale występuje także w Ameryce Północnej, Południowej i Japonii.

Bagniaki rosną zazwyczaj w skupiskach, a oznacza to, że jeśli trafimy na maślaka pstrego podczas grzybobrania, w pobliżu zapewne będzie dużo więcej takich okazów, co oznacza nic innego jak grzybowe żniwa. Jednak czy w ogóle warto schylać się po maślaka pstrego? I to jak! Maślak pstry świetnie nadaje się do sosów grzybowych na śmietanie, zup i zapiekanek, ponadto rewelacyjnie odnajdzie się w marynowanej formie. Co istotne maślak pstry nie ma śliskiej skórki, którą trzeba obierać.

Kapelusz maślaka pstrego mierzy od 5 do nawet 14 cm średnicy. Młode owocniki mają półkoliste kapelusze z podwiniętymi brzegami, później stają się one poduchowate z ostrym brzegiem. Skórka najpierw ma kolor od żółtego lub żółtosiwego przez oliwkowy do brudnopomarańczowego i jest pilśniowata, a z czasem staje się bladopomarańczowa.

Maślak pstry posiada dość krótkie rurki, u młodych owocników są one żółte lub bladopomarańczowe, potem stają się ciemnooliwkowe. Po uciśnięciu najpierw sinieją, potem brązowieją. Pory z kolei są okrągławe i mają podobną barwę do rurek. Trzon grzyba jest walcowaty, ma żółty lub żółtobrązowawy kolor z lekkim czerwonawym odcieniem. Ponadto jest gładki, a z czasem staje się zgrubiały.

Miąższ maślaka pstrego jest twardy, mięsisty, soczysty, bladożółty lub bladopomarańczowy, a pod powierzchnią trzonu przybiera cytrynowożółty kolor. Warto wiedzieć, że bagniak miejscami lekko sinieje (lekko błękitnieje) po przekrojeniu.