Polenta - przysmak kuchni włoskiej. Co to jest i jak ją przygotować?

Tradycyjne dania kuchni włoskiej odznaczają się prostotą przygotowania i bogactwem smaków. Niektóre potrawy mają niezwykle bogatą historię. Czy wiesz, że polenta to danie, które uchroniło przez głodem wiele pokoleń Włochów? Jeśli chcesz sprawdzić, jak smakuje, możesz ją przygotować w swoim domu.

W większości przypadków, dania kuchni włoskiej charakteryzują się prostotą przygotowania na bazie tanich i łatwo dostępnych składników wysokiej jakości. Taka też jest polenta, czyli przysmak kuchni włoskiej, który uchronił wiele pokoleń Włochów przed głodem. Jeśli lubisz proste w przygotowaniu dania, to ta propozycja powinna przypaść ci do gustu. To świetna alternatywa dla chleba oraz dodatek do dań warzywnych i mięsnych.

Aby móc lepiej poznać sekret tego przysmaku kuchni włoskiej, dobrze jest rozpocząć od wyjaśnienia, czym jest polenta i jak się ją przygotowuje. To nic innego, jak mamałyga z kaszy kukurydzianej. Mimo że dzisiaj polenta kojarzy się głównie z kukurydzą, na Półwyspie Apenińskim była spożywana dużo wcześniej, jeszcze przed przywozem tego zboża do Europy. Rzymscy legioniści opierali swoje pożywienie na mamałydze, którą przyrządzano z gotowanej mąki jęczmiennej, gryczanej, kasztanowej, a czasem również z bobu, soczewicy lub ciecierzycy.

Tego rodzaju potrawy często pojawiały się również na włoskich stołach w średniowieczu. Prawdziwa rewolucja w sposobie przygotowywania polenty nastąpiła pod koniec XVI wieku, kiedy to poprzez duży port handlowy w Wenecji zaczęto masowo importować kukurydzę do Włoch, którą odkrywcy Ameryki przywieźli do Europy dwieście lat wcześniej. To nowe zboże zdobyło szczególną popularność w północnych Włoszech, gdzie szybko rozwiązało problemy żywnościowe uboższych warstw społecznych.

Polenta, przygotowywana z mąki lub kaszki kukurydzianej, odgrywała fundamentalną rolę w ratowaniu głodującej ludności. Do dzisiaj jest jednym z charakterystycznych dań kuchni północnych Włoch, gdzie istnieje ponad 200 różnych przepisów na to danie. W Polsce polenta nie cieszy się szczególną popularnością, chociaż już na początku XX wieku była chętnie spożywana nad Wisłą. Maria Ochorowicz-Monatowa w słynnej "Uniwersalnej książce kucharskiej" z 1910 roku opisuje polentę jako kaszę kukurydzianą gotowaną na parze z żółtkami i śmietaną. Może być podawana w kawałkach do mięsa lub jako potrawa postna w całości, polana masłem i posypana tartym parmezanem lub bryndzą.

Będzie prosto, smacznie i tak, jak na dania kuchni włoskiej przystało. Polenta to danie, które zachwyci twoje podniebienie. Spróbuj, a już na stałe zagości w twoim menu. Wiedz, że przygotowanie polenty wymaga samozaparcia i cierpliwości. Pamiętaj również o ciągłym mieszaniu, dzięki temu ta włoska potrawa nabierze odpowiedniej konsystencji.

• 4 szklanki wody
• szklanka kaszki kukurydzianej
• 3 łyżeczki masła
• 60 g parmezanu
• łyżeczka soli
• świeżo zmielony pieprz.

1. Zagotuj wodę, dodaj sól i opcjonalnie odrobinę sody oczyszczonej, która skróci czas gotowania.
2. Do gotującej się wody wsyp powoli kaszę kukurydzianą i cały czas mieszając, doprowadź do stanu, aż woda osiągnie temperaturę wrzenia — wówczas zmniejsz ogień i nie przerywaj gotowania.
3. Gotuj polentę przez około 30 minut — przez ten czas istnieje konieczność jej mieszania i ucierania.
4. Zdejmij potrawę z ognia, dodaj masło, parmezan i świeżo zmielony pieprz. Wymieszaj, aż wszystkie składniki się rozpuszczą.
5. Przelej masę do formy wysmarowanej masłem i odstaw w chłodne miejsce, by wystygła i można ją było porcjować. Smacznego!

Jak i z czym podawać polentę? Zastygłą można pokroić na różne kształty i obsmażyć lub grillować na złoty kolor z obu stron. Może być spożywana jako przekąska, na przykład pod serem pleśniowym lub z dodatkiem boczku (Włosi często używają lardo, cienko pokrojonej słoniny, którą wcześniej solą i przyprawami nacierają, a następnie dojrzewa przez kilka miesięcy). Polenta doskonale pasuje do różnych gulaszy i mięsnych sosów. Można ją podać z grillowanym kurczakiem lub pieczoną kaczką. Doskonale komponuje się również z wołowym stekiem.

W Italii kukurydzianą masę często spożywa się z ossobuco, czyli pokrojoną na plastry cielęcą giczą, najpierw obsmażoną na maśle, a następnie duszoną w białym winie z przyprawami. Polenta dobrze znosi obróbkę termiczną i może być używana do przygotowania pysznej zapiekanki alla rascard, gdzie plastry polenty są przełożone gulaszem z wołowiny i salami, a na wierzchu ułożone są plasterki sera (oryginalnie jest to ser Fontina, charakteryzujący się delikatnym smakiem i kremową konsystencją). Kukurydziana polenta świetnie sprawdza się również jako dodatek do dań warzywnych, na przykład leczo.