9 popularnych produktów, które jemy codziennie. Ich prawdziwe pochodzenie jest zaskakujące!

Chociaż wydaje się być na wskroś amerykański, to tak naprawdę jego korzenie sięgają...Niemiec! A to wszystko za sprawą kotleta. Głowna część tej potrawy, czyli wołowe mięso krojone wzdłuż ścięgna i smażone, wywodzi się właśnie od naszych zachodnich sąsiadów. Do Stanów Zjednoczonych przybyło w XIX wieku, razem z emigrantami i tam zostało podrasowane i wyniesione na szczyty amerykańskich list jedzeniowych przebojów.

Chociaż nazwa mogłaby wskazywać, że ma dużo wspólnego z Juliuszem Cezarem (a tym samym z Rzymem) to rzeczywistość jest jednak inna. Nie powstała ona ani w Europie, ani w Stanach, gdzie jest bardzo popularna. Sałatka została stworzona w Tijuanie w Meksyku przez włosko-amerykańskiego właściciela restauracji- Caesara Cardiniego. Podobno, w wyjątkowo pracowity weekend 1924 roku w jego kuchni zaczynało brakować jedzenia. Postanowił improwizować i wrzucić do sałatki wszystko, co znalazł. Przygotowany przez niego miks zyskał mnóstwo fanów i z całego kraju zjeżdżali się goście, żeby spróbować tej sałatki.
Dziękujemy, panie Cardini!

Ten znany krem kakaowo-orzechowy również jest przejawem przebłysku kreatywności i zaradności.
W 1946 r. po II wojnie światowej, brakowało kakao. To skłoniło Pietro Ferrero, cukiernika z Piemontu we Włoszech, do przyrządzenia pasty z orzechami laskowymi, cukrem i odrobiną kakao. Pastę można było kroić w plastry i jeść z chlebem. Przysmak znany był jako Giandujot. Giandujot był takim hitem, że wyewoluował w pastę znaną jako SuperCrema. W 1964 roku syn Ferrero, Michele, jeszcze bardziej ulepszył smaczną miksturę. W rezultacie powstała Nutella, pyszny krem z orzechów laskowych i kakao, który jest dziś równie popularny.

Kolorowy napój ma za sobą trochę mroczną przeszłość. Przed 1941 rokiem Coca-Cola, firma z siedzibą w Ameryce, dostarczała syrop do produkcji ich flagowego napoju do niemieckiej filii. Ale po przystąpieniu Ameryki do II wojny światowej w 1941 roku dostawy się skończyły. Bez syropu Coca-Cola niemieckie GmBH musiało improwizować i używać różnych składników.

W rezultacie Max Keith, dyrektor generalny firmy, zdecydował się wykorzystać pozostałości z produkcji żywności, takie jak skórki jabłek i serwatka. Gotowym produktem była Fanta, która stała się oficjalnym napojem partii nazistowskiej.

To chyba najpopularniejszy dodatek w kuchni amerykańskiej. Chociaż tak naprawdę jego korzenie sięgają aż...VI wieku. I to na dodatek jeszcze południowych Chin.
Zaczęło się od słonego sfermentowanego sosu z części ryb i soli. Przyprawa ta była nazywana „koe-cheup” lub „ge-thcup” w dialekcie Southern Min. Na początku XVIII wieku Brytyjczycy dowiedzieli się o słonym sosie na szlakach handlowych na Filipiny i Indonezję. Pomysł spodobał im się tak bardzo, że stworzyli własne wersje ze składnikami takimi jak ostrygi, grzyby i brzoskwinie.

Komercyjny sukces ketchup zawdzięcza, oczywiście, Henry’emu Heinzowi, który to połączył elementy tradycyjnej chińskiej zaprawy z sosem pomidorowym, który robiła jego mama. To właśnie dzięki temu, że wypuścił produkt na rynek zawdzięczamy cały przekrój tego pomidorowego dodatku na sklepowych półkach.

Kanapka z szynką, serem i innymi dodatkami swoje korzenie ma w...hazardzie. Za pomysłodawcę uważa się Johna Montagu'a, IV, znanego jako hrabia Sandwich. Ten żyjący w XVIII wieku brytyjski polityk znany był ze swojego uzależnienia od hazardu. Nienawidził przerywania gry w pokera, a głód był za to kiepską pomocą w czasie gry. Rozkazał on więc swojej służbie przygotować dla niego dwa kawałki chleba, między które miał być włożony kawałek mięsa. Taki posiłek uciszał męczące burczenie w brzuchu, jednocześnie nie zmuszając do odejścia od pokerowego stolika. Wiele lat później, potomek Montagu'a otworzył w Stanach, Francji oraz Wielkiej Brytanii sieć restauracji, które specjalizowała się w produkcji takich kanapek. Marketingowy sukces oparty był na powtarzanej przez właściciela restauracji legendzie o swoim przodku.

Nachosy od razu kojarzą nam się z wąsatym wizerunkiem typowego Meksykanina. Nie powstały jednak dla zwykłych mieszkańców, a dla...żon amerykańskich żołnierzy. W 1943 roku małżonki amerykańskich żołnierzy stacjonujących w meksykańskim Forcie Duncan udały się na wycieczkę do miasta Piedras Negras, gdzie odwiedziły restaurację Victory Club. Formalnie knajpa była jednak zamknięta, ale jej manager, Ignacio Anaya Garcia, wyczuł okazję do dobrego zarobku i postanowił trochę poimprowizować. Jako że sam nie był kucharzem, to musiał wykazać się odrobiną kreatywności. Zmieszał więc, będące pod ręką, kukurydziane chipsy z ostrą papryczką jalapeno, serem i kilkoma innym składnikami. W rezultacie otrzymał danie, które podbiło serca nie tylko amerykańskich żon, ale i wielu innych klientów. Dziś nachosy z dodatkami są obowiązkową pozycją w menu każdej meksykańskiej restauracji.

Pomimo tego, że najpopularniejszym na świecie sernikiem jest sernik nowojorski, to ten pyszny deser wcale nie pochodzi zza oceanu. Archeolodzy znaleźli ślady pleśni serowych z 2000 roku p.n.e. Mini serniki podawano także sportowcom na pierwszych w historii igrzyskach olimpijskich w 776 roku p.n.e. Ot, takie ówczesne batoniki energetyczne.
Tymczasem najwcześniejszy zapisany przepis na sernik pochodzi z 230 roku naszej ery. Został spisany przez Atenaeusza, greckiego autora i gramatyka.
Wychodzi na to, że Grekom możemy podziękować nie tylko za sałatkę grecką :)

Makarony to coś, co bardzo kochamy! A z pastą nieodzownie kojarzą nam się Włochy. Historycy jednak uważają, że to nie słoneczna Italia jest kolebką makaronu. Uznają, że pojawił się on jako "pamiątka" z wyprawy Marco Polo. Przywiózł on makaron z Dalekiego Wschodu w XIV wieku. Włosi podchwycili temat i odtworzyli go w swojej ojczyźnie. Za co, oczywiście, jesteśmy im bardzo wdzięczni! :)