Smakuje jak zwyczajna z PRL‑u. Na każde święta szwagier robi kiełbasę według tego przepisu

Myślę, że zbliżająca się Wielkanoc jest świetną okazją do tego, aby samodzielnie przygotować mięso, wędlinę czy kiełbasę. Dawniej do takich wyrobów przykładano szczególną wagę. W okresie Wielkiego Postu w domowych spiżarniach nie było nawet grama mięsa, a na asortyment w sklepach przed Wielkanocą nie zawsze można było liczyć. Pozostawała domowa produkcja, którą starsze pokolenie wspomina z rozrzewnieniem.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Wiele osób decyduje się na postawienie przy domu małej domowej wędzarni czy pieca do wypieku chleba. W czasach masowej produkcji żywności taki trend jest wyrazem świadomej decyzji. Ten swoisty powrót do korzeni kryje w sobie liczne zalety. Przede wszystkim pozwala na pełną kontrolę nad procesem produkcji, który dawniej wiązał się również z przekazywaniem wiedzy z pokolenia na pokolenie.

Domowa produkcja wędlin czy wypiek chleba to nie tylko forma kulinarnego rzemiosła, lecz także sposób na ominięcie konserwantów i sztucznych dodatków – tak powszechnych w produktach komercyjnych. Dzięki temu możesz cieszyć się wyrobami bez zawartości niepożądanych substancji.

Kiełbasa zwyczajna jest produktem wędzonym. W wyniku takiej obróbki zyskuje ona charakterystyczny smak i aromat, a także dłuższy termin przydatności do spożycia. W procesie wędzenia mięso jest eksponowane na dym powstający w wyniku spalania drewna, co jest starannie kontrolowane zarówno pod względem temperatury, jak i czasu. Ta tradycyjna metoda sprawia, że kiełbasa zyskuje niepowtarzalny smak, przywołując wspomnienia z czasów dzieciństwa.

Biała kiełbasa różni się od zwyczajnej przede wszystkim procesem produkcji. Może powstać z tego samego rodzaju mięsa, ale nie podlega procesowi wędzenia. Zazwyczaj jest robiona z mięsa wieprzowego, często z łopatki, a jej charakterystyczną cechą jest dodatek takich przypraw, jak pieprz, czosnek czy majeranek. Cieszy się szczególną popularnością na Wielkanoc, kiedy tradycyjnie podawana jest na różnorodne sposoby, na przykład pieczona na kapuście, w barszczu białym lub żurku.

Do przygotowania kiełbasy jak z PRL-u potrzebujesz maszynki do mielenia mięsa z nakładką do nadziewania kiełbas i pieca wędzarniczego.

Składniki:

• 2,5 kg karkówki,
• 2,5 kg boczku,
• 85 g peklosoli,
• 8 g mielonego pieprzu,
• pół łyżeczki mielonego ziela angielskiego,
• 5 g majeranku,
• 1 główka czosnku,
• 250 ml wody,
• ok. 13 metrów jelit wieprzowych.

Wykonanie:

1. Karkówkę i boczek umyj i pokrój na kawałki, które zmieszczą się w maszynce do mielenia. Następnie dokładnie natrzyj je peklosolą (warto założyć rękawiczki ochronne, ponieważ sól może podrażnić skórę dłoni). Przykryj mięso folią spożywczą i odstaw do lodówki na 48 godzin.
2. Po tym czasie zmiel mięso w maszynce, używając grubego sitka. Dodaj przyprawy: zmielony pieprz, ziele angielskie, majeranek, drobno pokrojony czosnek. Stopniowo dolewaj wodę, tak aby mięso miało klejącą się konsystencję.
3. Jelita dokładnie wypłucz z soli, zalej letnią wodą i pozostaw na 30-60 minut.
4. W maszynce wymień końcówkę na taką do robienia kiełbas i wypełnij mięsem przygotowane jelita wieprzowe (odlej wodę). Nadziewaj je ciasno, nie tworząc pęcherzyków powietrza. Pamiętaj o zawiązywaniu końcówek po uzyskaniu odpowiedniej długości kiełbasy.
5. Zawieś kiełbasę na kiju wędzarniczym i odstaw na 2-3 godziny.
6. Rozgrzej wędzarnię do temperatury 50 stopni Celsjusza. Powieś w niej kiełbasę tak, aby poszczególne pęta nie stykały się ze sobą. Pozostaw na 6 godzin.
7. Następnie podnieś temperaturę w wędzarni do 80-90 stopni Celsjusza.
8. Gdy kiełbasa osiągnie temperaturę 72 stopni Celsjusza, wyjmij ją i pozostaw w temperaturze pokojowej do ostygnięcia.