Jedni je uwielbiają, inni nie znoszą. Najdziwniejsze dania polskiej kuchni

Ostatnio emocje wzbudziły doniesienia o pomyśle produkcji mąki ze świerszczy. W opinii niektórych jest to koncepcja równie nietrafiona i niejadalna, co smażone pająki - przysmak z Kambodży czy peruwiańskie pieczone świnki morskie. Okazuje się jednak, że i mamy wśród swoich dań pozycje, która bywają nie do przebrnięcia. Nie tylko dla zagranicznych gości.  Legendarna czarna polewka, czyli czernina, ozory w sosie chrzanowym, cynaderki czy móżdżek, niegdyś nie były uważane za potrawy z listy dla wielbicieli doznań ekstremalnych. Co więcej, cieszyły się dużą popularnością. Dziś część z nich wciąż ma swoich wiernych wielbicieli, a inne odchodzą w zapomnienie. Oto ranking 5 dań naszej kuchni, które wzbudzają najwięcej kontrowersji. Przeczytaj również tu: Takie dania jadłeś jako dziecko. Teraz w życiu byś ich nie przełknął 

To danie wywodzi się z kuchni Żydów europejskich. Tradycyjnie przygotowywano je, gotując z solą, pieprzem i liśćmi laurowymi oraz nasionami kolendry. Ozory serwowane były  z chrzanem lub musztardą, posypany pieprzem i nadziewane czosnkiem. Niekiedy podawano je również w słodko-kwaśnym sosie z dodatkiem rodzynek. Przez lata przepis ewaluował. Polska tradycja kulinarna przewiduje również przygotowanie ozorów wieprzowych. Najczęściej w towarzystwie sosu chrzanowego.

Były klasykiem przedwojennej, głównie warszawskiej kuchni. To nerki (wówczas cielęce), a późniejszych czasach PRL-u głównie wieprzowe. Zazwyczaj podawane były w śmietanowym sosie, a w wersji "na bogato" z grzybami. Dodatkiem była kasza jęczmienna i kiszony ogórek. Jednak charakterystyczny zapach dania, wielu skutecznie odstręczał. Jego niezaprzeczalnym walorem była przystępna cena. Dziś potrawy można spróbować np. w barach mlecznych, a że sposób przygotowywania uległ zmianie (nerki przed duszeniem są długo moczone w wodzie), nie są już tak ekstremalnym doświadczeniem.

Móżdżek wieprzowy po polsku to klasyczne danie naszej kuchni. Przepis na to danie znalazł się w pierwszej polskiej książce kucharskiej Stanisława Czernieckiego z 1682. Najpierw krótko się gotuje, a potem smaży z i cebulą jajkami. Po wymieszaniu oraz przyprawieniu pieprzem i solą przyprawieniu powstaje pasta, którą serwuje się jako przekąskę.

Jest jedną z najstarszych polskich zup. Potrawę przygotowywaną na bazie drobiowego rosołu z dodatkiem kaczej krwi, opisał już Adam Mickiewicz w "Panu Tadeuszu". Za czasów staropolskich zwana także czarną polewką była synonimem odmowy kawalerowi, który starał się o rękę dziewczyny. Jej charakterystyczny słodko-kwaśny smak wielu odrzuca. Ale ma też swoich wielbicieli. Jest popularnym daniem regionalnym na Kaszubach i w Wielkopolsce.

Ponoć wielkim ich amatorem był król Władysław Jagiełło. Także inny władca — Kazimierz Wielki — był wielkim admiratorem tego dania. Tak więc zupa przygotowywana na bazie pokrojonych żołądków wołowych (a także cielęcych) ma w naszym kraju długowieczną tradycję. Istnieje też kilka odmian lokalnych odmian tej potrawy, jak np. flaki po zamojsku, które gotuje się z dodatkiem przecieru pomidorowego.

Zobacz na naszym kanale YouTube przepis na zupę lasagne. To włoski przysmak w niezwykłym wydaniu: