Zamiast zbierać, depczemy po nich. Usuwa pasożyty i zbija wysoki cholesterol

Tatarak rośnie w całym kraju i na pewno nie jest rośliną nieznaną. Ma charakterystyczne grube kłącza i długie liście, a na jej końcu wyrasta gruby, kolbowaty kwiatostan. Tatarak osiąga nawet do 1 m długości. Często zdobi oczka wodne, bo jego uprawa nie jest trudna. A roślina robi wrażenie! Pochodzi z Azji, a w Europie rozprzestrzeniła się podczas najazdów tatarskich. Nawet nazywana jest często tatarskim zielem, ajerem, szuwarem czy kalmusem. Roślinę do celów leczniczych zbiera się wiosną lub jesienią.

W zielarstwie wykorzystuje się kłącze tataraku wraz z korą oraz kłącze okorowane. Można je pozyskiwać właśnie teraz. Kłącza trzeba wydobyć, potem nożem odciąć części naziemne i korzonki. Następnie należy je oczyścić, umyć i pociąć na 15–20 cm kawałki. Ziele suszmy w warunkach naturalnych, w przewiewnym i zacienionym miejscu. Wysuszone kłącza tataraku przechowuje się w szczelnym pojemniku, by nie tracił cennych właściwości. Nie jest to wcale takie łatwe zadanie, by samodzielnie przygotować tatarak, ale można go też kupić go w sklepach zielarskich i aptekach.

Tatarak jako roślinę leczniczą docenia się od setek lat. Pozyskany wiosną korzeń tataraku uchodzi za lek na jelita, stosowany najczęściej przy dolegliwościach układu pokarmowego, m.in. niestrawnościach, wrzodach, kolkach jelitowych. W medycynie tybetańskiej uważano go za środek przeciw pasożytom, zaś w medycynie chińskiej – na żołądek i reumatyzm. Rodzima medycyna ludowa docenia tatarak ze względu na jego właściwości wzmacniające, wyciszające, pobudzające apetytu, oczyszczające. Badania naukowe potwierdziły, iż tatarak wykazuje działanie uspokajające i hipnotyczne. W wyciszeniu i ułatwieniu zasypiania może być nawet skuteczniejszy niż popularna melisa.

Tatarskie ziele ma gorzki, silny smak. W niewielkich ilościach może być stosowane jako przyprawa, np. do mięs czy sosów. Wchodzi też w skład mieszanek ziołowych. Nadaje się także do kompotów, ciast, deserów. Herbatkę tatarakową warto wypróbować na trawienie:1 łyżkę suszonego korzenia zalej szklanką letniej wody, przykryj i odstaw na całą noc. Rano wywar zagotuj, wypij połowę od razu, a drugą wieczorem.