Kiełbasa żarska jest wyrabiana w domach. Przepis na lubuski przysmak ma już 78 lat
Kiełbasa to produkt silnie powiązany z polską kuchnią regionalną. Mięsne wyroby, przyrządzane według dawnych receptur, przeżywają właśnie renesans, a w tym kontekście nie sposób nie wspomnieć o kiełbasie żarskiej - prawdziwej perle wśród lokalnych produktów.
Kiełbasa żarska na ministerialnej liście produktów tradycyjnych widnieje od 2013 roku. To regionalny wyrób, z którego słynie ziemia lubuska, a konkretniej powiaty żarski i żagański. Sama receptura na tę kiełbasę pochodzi z 1946 roku, jednak tradycja przyrządzania wyrobów mięsnych na wspomnianym terenie sięga lat 30.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Zamiast suchych croissantów, podaj te na wypasie. Nie zostaną nawet okruszki
Kiełbasa żarska. Regionalny przysmak z woj. lubuskiego
Rozkwit wyrobu wędlin na ziemiach Zachodnich, a w tym też ziemi żarskiej i żagańskiej, przypadł na lata 30. i 40. XX wieku, a po II wojnie światowej i w czasach komunizmu tradycja ta przeżywała stagnację. Receptury na przygotowanie kiełbasy żarskiej pochodzą z okresu, kiedy przyrządzanie wyrobów mięsnych zaczęło zanikać, a datuje się je na 1946 rok. Przepisy te pojawiły się na ziemi lubuskiej razem z przesiedleńcami z Kresów Wschodnich.
Początkowo, ze względu na wysoką cenę i trudności w pozyskaniu mięsa dobrej jakości, kiełbasę żarską jadano wyłącznie od święta. Dzięki miejscowym rzeźnikom i masarzom, którzy przekazywali tajniki swojej wiedzy, podtrzymując rodzinne tradycje i umacniając lokalną tożsamość, w latach 80. kiełbasa żarska mogła trafić do sprzedaży, a nabyć ją można było u okolicznych gospodarzy na targowisku w Żarach. Z tym też miejscem jest powiązana nazwa kiełbasy.
Kiełbasa żarska – ręcznie wyrabiana, bez konserwantów
Kiełbasę żarską ceni się za smak oraz trwałość. Wyrób powstaje z wyselekcjonowanego chudego mięsa wieprzowego z dodatkiem mięsa wołowego, niezbędna jest również mieszanka przypraw. Do dzisiaj wyrabia się ją ręcznie z pokrojonego w kostkę i zapeklowanego mięsa według tradycyjnej receptury (przepis ten znają i powielają mieszkańcy okolic Żagania, głównie Gminy Brzeźnica). Istotny jest kilkudniowy proces wędzenia, do którego używane są odpowiednio dobrane rodzaje drewna owocowego i leśnego – tak, by uzyskany dym zapewnił unikatowy aromat, kolor i smak gotowego wyrobu.
Źródło: gov.pl/web/rolnictwo/kielbasa-zarska; lubuskie.pl