Kroję na plasterki i parzę jak herbatę. Pomaga pozbyć się tłuszczu nagromadzonego przez lata

Rozgrzewa, orzeźwia, ale posiada również walory prozdrowotne: wspomaga trawienie, wspiera pracę układu krążenia oraz podnosi odporność organizmu. Ma ciekawy, lekko pikantny smak z korzennym aromatem. Czy potrzeba więcej argumentów, by przygotować herbatę imbirową?

Imbir pochodzi z południowo-wschodnie Azji, gdzie uprawiano go 3 tysiące lat temu. Bulwiastą roślinę stosowano w tradycyjnej medycynie indyjskiej, chińskiej czy perskiej, wykorzystywano w leczeniu niestrawności, wzdęć, nudności, wrzodów, bólów głowy, zapaleń stawów i płuc. Uchodziła również za skuteczny afrodyzjak, mieszkańcy Filipin czy Indonezji do dziś piją wyciąg z korzenia imbiru jako preparat podniecający. Kobiety na Nowej Gwinei traktują go zaś jako środek antykoncepcyjny.

W Azji wykorzystuje się tę roślinę na różne sposoby. Jednym z najstarszych jest herbata imbirowa, którą w Chinach raczono się już w czasach panowania dynastii Tang, między VII a X wiekiem naszej ery. Napój aromatyzowano wówczas skórką pomarańczową, goździkami i miętą pieprzową.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Herbata imbirowa od dawna jest też popularna w innych zakątkach Azji. W Korei dodaje się do niej orzeszki piniowe, w Indonezji słodzi cukrem palmowym i doprawia liśćmi pandanu (mają delikatny smak z nutami róży, migdałów, wanilii i kokosa), zaś w Indiach – sokiem z cytryny. Napój często podaje się z mlekiem.

Bez względu na dodatki herbata imbirowa to bardzo zdrowy specjał, który świetnie sprawdzi się zwłaszcza jesienią i zimą. Jak go przygotować?

Kłącza imbiru kryją bogactwo olejków eterycznych, przede wszystkim zingiberenu, który nadaje mu ostrego, korzennego smaku. Znajdziemy w nich także żywice, cukry, sole mineralne oraz kwasy organiczne.

Dzięki unikalnemu składowi imbir wykazuje silne właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne, wykorzystywane m.in. w łagodzeniu dolegliwości związanych ze schorzeniami reumatycznymi. Aromatyczna przyprawa działa przeciwzakrzepowo, zmniejszając lepkość krwi. Wspiera pracę układu krążenia.

Herbata imbirowa jest również bardzo skutecznym spalaczem tłuszczu – powoduje duży wzrost termogenezy organizmu, dzięki czemu przyspiesza tempo metabolizmu. Pobudza też wydzielanie enzymów, przez co ma korzystny wpływ na układ trawienny i pokarmowy. Korzeń imbiru działa ochronnie na żołądek, zapobiegając powstawaniu wrzodów. Łagodzi nudności i zapobiega wymiotom. Jest naturalnym środkiem stymulującym, dodającym energii i poprawiającym koncentrację. Pomaga udrożnić drogi oddechowe oraz wzmacnia system odpornościowy.

Imbir, dzięki wysokiej zawartości związków zwanych gingerolami, skutecznie zapobiega chorobie lokomocyjnej, z czego już przed wiekami korzystali Chińczycy pływający na dżonkach, żując w czasie pracy korzeń tej rośliny.

Korzeń imbiru dokładnie opłukujemy i pozbawiamy wszelkich przebarwień czy zabrudzeń. Następnie kroimy go w bardzo cienkie plasterki – potrzebujemy 2 łyżek tego składnika, który następnie dodajemy do garnka ze świeżą wodą (4 szklanki). Zagotowujemy, po czym gotujemy na małym ogniu przez 10-15 minut, im dłuższy czas tym herbata będzie mocniejsze, ale jednocześnie bardziej pikantna.

Na koniec napój przecedzamy i doprawiamy świeżym sokiem wyciśniętym z limonki lub cytryny (łyżka) oraz dosładzamy miodem, syropem klonowym albo syropem z agawy (2 łyżki).

Herbatę imbirową można wzbogacać innymi dodatkami, przed zagotowaniem dodając np. laskę cynamonu, cienkie plasterki kurkumy (zapewni jeszcze więcej wartości odżywczych, pomarańczowy kolor oraz intrygujący smak) czy gałązkami mięty nadającymi napojowi przyjemną świeżość, a po schłodzeniu także orzeźwienie.