Najlepsza zupa z niedzielnego rosołu. Z powodzeniem może konkurować z żurkiem

Serwatczanka pochodzi z Podkarpacia, a jej bazą jest - jak nazwa wskazuje - serwatka, czyli płyn, który pozostaje po wyrobie sera. Serwatka jest bogata w białko i witaminy, a także ma kwaśny smak, który nadaje zupie charakterystycznej wyrazistości.

Serwatczanka jest podobna do żurku, ale nie wymaga nastawiania zakwasu, co znacznie skraca czas jej przygotowania. Zupę tę nazywa się też awaryjnym żurkiem - można zrobić ją na ostatnią chwilę, gdyż wystarczy zagotować serwatkę z wywarem (np. "wczorajszym" rosołem) i dodać do niej jajka, kiełbasę, boczek, chrzan, czosnek i majeranek. Serwatczankę najlepiej jest podać w chlebowych miseczkach, jednak równie dobrze smakuje z ziemniakami.

Historia serwatczanki prawdopodobnie sięga czasów, gdy na Podkarpaciu hodowano owce i kozy, z których mleka wyrabiano sery. Serwatka była produktem ubocznym, który nie nadawał się do spożycia na surowo, ale można było z niego przyrządzić zupę. Serwatczanka stała się więc sposobem na niemarnowanie żywności. Zupa ta była również pożywna i sycąca, co było ważne dla ludzi pracujących ciężko na roli.

Składniki:

• 1,5 l serwatki,
• 500 ml rosołu lub wywaru na wędzonce,
• 5 ugotowanych na twardo jajek,
• 3 ząbki czosnku,
• 1 łyżka majeranku,
• 2 łyżki masła,
• 6 łyżek tartego chrzanu,
• 300 g boczku wędzonego,
• 300 g wędzonej kiełbasy,
• sól i pieprz do smaku.

Przygotowanie:

1. Jajka obierz, a żółtka oddziel od białek. Białka pokrój drobno, a żółtka utrzyj z odrobiną rosołu.
2. Resztę rosołu (lub wywaru) przelej do dużego garnka, dodaj serwatkę, zagotuj całość.
3. Kiełbasę pokrój w plastry, a boczek w kostkę i podsmaż mięsa na patelni.
4. Do wrzącej zupy dodaj utarte żółtka, czosnek przeciśnięty przez praskę, majeranek, masło oraz chrzan. Dokładnie wszystko zamieszaj.
5. Na koniec dodaj kiełbasę, boczek i pokrojone białka.