Nawet Mickiewicz wychwalał zalety tej zupy. Dziś mało kto kojarzy nazwę

Delikatna, pożywna, tania i łatwa do przygotowania – to zalety zupy, którą od pokoleń zajadają się mieszkańcy różnych regionów Polski, zwłaszcza Śląska. Z przyrządzeniem biermuszki poradzą sobie nawet osoby bez doświadczenia kulinarnego. Jak to zrobić?

Biermuszka, zwana też warmuszką lub germuszką, znana jest w polskiej kuchni od dawna, choć pod tą nazwą skrywa się też inna popularna niegdyś zupa, czyli polewka piwna, o której wspominał już Adam Mickiewicz na kartach "Pana Tadeusza" ("Panie starsze już wcześniej wstawszy piły kawę, teraz drugą dla siebie zrobiły potrawę: z gorącego, śmietaną bielonego piwa, w którym twaróg gruzłami posiekany pływa").

W potrawie, która jest bohaterką tego artykułu nie ma piwa, za to niekiedy dodawano do niej odrobinę wina. Generalnie jednak biermuszka była przede wszystkim zupą lekkostrawną, często podawaną dzieciom, kobietom w połogu, osobom starszym i chorym. Na Śląsku Opolskim popularne było nawet powiedzenie "iść z biermuszką", oznaczające odwiedziny u chorego z pożywną, lecz jednocześnie delikatną polewką.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Sporządzano ją na maśle, z dodatkiem rozgotowanego lub przetartego chleba, rozmąconych jajek oraz niezbędnej przyprawy nadającej daniu charakterystycznego smaku, czyli kminku. Czasem zupę wzbogacano śmietaną albo suszonymi lub świeżymi owocami.

Biermuszkę także dzisiaj przygotujemy bez większego problemu, z łatwo dostępnych składników. Jak się do tego zabrać?

Wśród obowiązkowych składników biermuszki znajduje się kminek, który niegdyś nazywano hanyż polny, karolek albo karba. Nasiona rośliny z rodziny selerowatych o niepowtarzalnym aromacie i lekko piekącym, korzennym smaku wykazują szereg cennych właściwości odżywczych. Kminek to skarbnica dobroczynnych substancji, a jego aromat wynika z wysokiego stężenia olejku eterycznego, którego głównymi składnikami są: karwon, limonen i luminal – związki stymulujące m.in. pracę ośrodkowego układu nerwowego.

W ziarnach znajdziemy również sporo białek, nienasyconych kwasów tłuszczowych, soli mineralnych, garbników czy flawonoidów – silnych przeciwutleniaczy korzystnie wpływających na układ krwionośny i niwelujących szkodliwą aktywność wolnych rodników, odpowiedzialnych za przyspieszanie procesów starzenia organizmu oraz rozwój chorób układu krążenia lub nowotworów.

Kminek stanowi bogate źródło kwasów organicznych, przede wszystkim kawowego, wykazującego działanie przeciwmiażdżycowe, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne.

Długo można wyliczać inne zalety tych niepozornych ziarenek, które poprawiają apetyt, ułatwiają trawienie, zapobiegają wzdęciom, eliminują gazy powstające w wyniku procesów gnilnych w jelitach, pobudzają pracę serca, ułatwiają przyswajanie składników pokarmowych, wzmacniają procesy przemiany materii, wzmagają wydzielanie śliny, soku żołądkowego, soku trzustkowego i soku jelitowego, działają moczo- i żółciopędnie. Kminek pomaga uporać się ze szkodliwymi grzybami, bakteriami czy wirusami. Skutecznie reguluje również krwawienia menstruacyjne.

Ostrożność w spożywaniu kminku powinny zachować tylko osoby przechodzące terapię antynowotworową. Naukowcy odkryli bowiem, że spożywanie dużych ilości tej przyprawy może mieć negatywne skutki dla pacjentów poddawanych chemioterapii, np. zakłócając metabolizm leków czy wpływając na ich stężenie we krwi.

Do przygotowania biermuszki potrzebujemy sześciu kromek chleba, najlepiej żytniego (może być lekko czerstwy), który kroimy w kostkę i wrzucamy do garnka z zimną wodą (około 2 litry). Dosypujemy kminek (łyżeczka) oraz szczyptę soli, po czym zagotowujemy.

Gotujemy na wolnym ogniu, aż chleb się rozgotuje. Roztrzepujemy dwa jaja i cienkim strumieniem wlewamy do wciąż gotującej się zupy. Staramy się cały czas ją mieszać. Następnie zdejmujemy z ognia, dodajemy masło (2 łyżki), mieszamy i rozlewamy do miseczek.

Biermuszkę serwujemy z kleksem śmietany oraz posiekaną natką pietruszki lub koperkiem.