Wzbudza kontrowersje jak żadna inna przez główny składnik. Wielu nawet nie popatrzy w jej stronę

Czernina została uznana na najgorszą zupę świata, ale z tym zapewne nie zgodzi się wielu Polaków. Mimo że skład zupy może wzbudzać kontrowersje, potrawa ta jest mocno związana z naszą historią, a receptura przetrwała wieki. Zobaczcie, jak w domowych warunkach przygotować słynną i owianą złą sławą czarną polewkę. 

Zupa czernina ma długą historię w polskiej kuchni i jest uważana za jedną z najbardziej tradycyjnych potraw. Jej początki sięgają średniowiecza, kiedy to była jednym z popularnych dań wśród szlachty. W jadłospisie staropolskim była to zawiesista zupa gotowana na wywarze z kości i podrobów kaczki albo gęsi i dodatkiem ich świeżej krwi. Podobną możecie zrobić w domu. Zobaczcie przepis.

Historia tego dania jest związana z polską kulturą łowiecką. Podczas polowań na kaczki, ptaki te często były zabijane, a ich krew zbierana w celu przygotowania czerniny. Była to forma wykorzystania całego zwierzęcia, aby nic nie zostało zmarnowane. Jednak z czasem zupa czernina stała się kontrowersyjna i nie jest już popularna jak kiedyś. Co więcej,  w styczniu 2023 roku czernina została uznana za najgorszą zupę na świecie według portalu TasteAtlas.

Powody kontrowersji są różne. Jednym z nich jest używanie w przepisie krew, która może wywoływać niechęć u niektórych osób ze względów kulturowych czy etycznych. Innym powodem kontrowersji jest trudność w zdobyciu składników. Ze względu na zmiany w stylu życia, tradycyjne sposoby polowań i przygotowania czerniny są coraz rzadsze. Dlatego wielu ludzi po prostu nie ma dostępu do świeżej krwi kaczki i zaniechało przygotowywania tego dania. 

Jak wskazuje „Leksykon sztuki kulinarnej” (Maciej E. Halbański, Warszawa 1987 r. ):

Zupa ta szczególnie znana jest na terenach Wielkopolski. Ponadto, jada się ją na Śląsku (czarnina oraz szwarc), Pomorzu, Kujawach, Mazurach i Kaszubach (czernina kaszubska – Czôrnina). Czerninę, zwaną dawnej czarną polewką, podawano jako znak odmowy starającemu się o rękę damy, o czym mogliśmy przeczytać w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza.

Składniki:

• porcja rosołowa z gęsi,
• skrzydełka, szyja, wątroba, serce, żołądek z gęsi,
• 150 ml gęsiej krwi,
• 2 marchewki,
• główka czosnku,
• 2 pietruszki,
• 1 por,
• 2 cebule białe,
• po 60 g rodzynek, moreli, suszonych śliwek,
• 30 g mąki pszennej,
• majeranek, liść laurowy, ziele angielskie do smaku,
• 50 ml octu jabłkowego,
• cukier, sól i pieprz.

Przygotowanie:

1. Oczyszczone podroby oraz porcję rosołową i skrzydełka włóż do dużego garnka i zalej zimną wodą tak, by w całości przykryła produkty. Dodaj liść laurowy i ziele angielskie.
2. Włoszczyznę pokrój na duże kawałki, główkę czosnku przekrój na pół i dodaj warzywa do wywaru z gęsiny.
3. Wywar doprowadź do wrzenia. Kiedy zagotuje się, zmniejsz moc palnika i pozwól mu "pyrkać" przez ok. 1,5 godziny. Pamiętaj, by zbierać szumowiny.
4. Kiedy wywar będzie gotowy, odcedź go, przelewając do innego garnka.
5. Ugotowane mięso obierz z kości, a podroby posiekaj i ponownie dodaj wszystko do gotowego wywaru. Dorzuć też suszone owoce i majeranek. Zagotuj wywar raz jeszcze.
6. W osobnej misce wymieszaj krew z octem i stopniowo dosypuj mąkę pszenną.
7. Zahartuj krew, wlewając 2-3 łyżki wywaru do mieszaniny krwi, octu i mąki. Dokładnie wymieszaj całość.
8. Wywar zdejmij z palnika i powoli przelewaj do niego krew, mieszając całość.
9. Ostatni raz doprowadź zupę do zagotowania. Dopraw solą, pieprzem i cukrem.