Ma delikatne i chude mięso. Polacy nie zwracają uwagi w sklepie, a kosztuje mniej niż łosoś

Mówią, że nie wszystko złoto, co się świeci. Do tego rodzaju wniosków można dojść po dokładnym przyjrzeniu się bosko wyglądającemu łososiowi hodowlanemu. Oczywiście do prawidłowych konkluzji dojdziemy dopiero wtedy, gdy do naszego badania użyjemy czegoś więcej niż "gołego oka". Dopiero zaglądając pod mikroskop i do opracowań naukowych dowiadujemy się, że na pierwszy rzut oka nieskazitelnie piękny i zdrowy łosoś norweski jest tak naprawdę niewart naszej uwagi.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Dlaczego jednak postanowiliśmy o nim wspomnieć? Z prostej przyczyny: chcemy napisać o innej rybie, tym razem bardzo zdrowej, która jest, swoją drogą, tańsza od łososia. Nie musimy też udawać się po nią do specjalistycznych sklepów z owocami morza. Dorsz czarny, czyli nasz dzisiejszy bohater, bywa dostępny również w dyskontach. Dlaczego warto się nim zainteresować?

Dorsz czarny to drapieżna, odżywiająca się śledziami i szprotami ryba pływająca głównie w Morzu Północnym i Morzu Barentsa, ale spotykana również w okolicach Islandii, a nawet w Bałtyku. Czarniaki zawdzięczają swoją nazwę charakterystycznemu, czarnemu wnętrzu otworu gębowego. Proporcjonalne głowy i potężne pyszczki zdobi pojedynczy wąsik, a same ryby osiągają do 20 kilogramów.

Chociaż dorsz czarny jest rybą chudą, nie brakuje w niej składników odżywczych godnych zainteresowania. Łatwo przyswajalne i pełnowartościowe białko (15 g na 100 gramów produktu) to duża część dziennego zapotrzebowania, a przy tym relatywnie mało tłuszczu i kalorii. Czyżby produkt w sam raz dla dbających o zgrabną sylwetkę?

To jednak nie wszystko. Poza białkiem dorsz czarny to również bogactwo minerałów. Znajdziemy w nim m.in. mnóstwo selenu i jodu, czyli składników odpowiedzialnych za zmniejszenie stresu oksydacyjnego i wspieranie metabolizmu. Dorsz czarny to też witaminy: B12 i D, które dobrze oddziałują na produkcję czerwonych krwinek i działanie układu nerwowego.