Najlepiej pasuje do pieczywa. Zapomnij o smarowaniu masłem czy topionymi serkami

Kuchnia Bliskiego Wschodu słynie z różnorodności smaków i aromatów, a charakterystyczne dla tego regionu potrawy cieszą się dziś uznaniem na całym świecie. Przykładem może być choćby hummus, czyli pyszne smarowidło z ciecierzycy, sezamowej pasty tahini, czosnku, oliwy i soku z cytryny. Jego receptura wywodzi się prawdopodobnie z krajów Lewantu (Syria, Jordania, Liban, Izrael) i Egiptu – najstarsze udokumentowane zapiski dotyczące hummusu pochodzą z XIII wieku z Kairu, choć wiele wskazuje na to, że spożywano go dużo wcześniej, już w starożytnej Mezopotamii. Jedna z legend głosi, iż autorem przepisu hummusu był sam sułtan Saladyn, wielki pogromca europejskich krzyżowców.

Pastę, stosowaną zazwyczaj jako dip do zimnych przekąsek lub smarowidło do pieczywa (w krajach bliskowschodnich najczęściej chlebka pita), cenią zwłaszcza weganie i wegetarianie, ze względu na dużą zawartość wartościowego białka z ciecierzycy.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Istnieje wiele wersji hummusu. Jedna z najciekawszych narodziła się w stolicy Libanu, Bejrucie, od wieków słynącym z bogactwa lokalnej kuchni. Hummus Beiruti jest bardziej wyrazisty, a przede wszystkim pikantniejszy od tradycyjnej pasty ciecierzycowej. To zasługa dodatków – większej ilości czosnku, płatków papryczki chili oraz posiekanej natki pietruszki.

Wszystkie odmiany pasty łączy natomiast jedno – łatwość przygotowania. Jak przyrządzić hummus Beiruti?

Bazą potrawy jest oczywiście ciecierzyca, zwana też włoskim grochem lub cieciorką. To jedna z najstarszych roślin uprawianych przez człowieka – nasi praprzodkowie jadali ją prawdopodobnie już 9 tysięcy lat przed naszą erą, o czym świadczą ślady odkryte podczas wykopalisk archeologicznych prowadzonych na Bliskim Wschodzie, skąd zresztą pochodzi.

Ciecierzyca stanowi skarbnicę cennego biologiczne i łatwo przyswajalnego białka, zawierającego niemal wszystkie potrzebne nam aminokwasy, których nie dostarczają inne rośliny. Charakteryzuje się też wysoką zawartością błonnika pokarmowego zapewniającego uczucie sytości, regulującego perystaltykę jelit i pracę układu pokarmowego, a także obniżającego poziom "złego" cholesterolu LDL.

W ciecierzycowych ziarnach znajdziemy sporo witamin z grupy B, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania systemu nerwowego oraz pracy mięśni i serca, regulujących ciśnienie krwi, wzmacniających odporność oraz poprawiających samopoczucie.

Nie brakuje w nich też składników mineralnych, szczególnie żelaza (wzmacnia odporność, uczestniczy w transporcie tlenu do krwinek, dzięki czemu mamy więcej siły fizycznej, a nasz mózg lepiej pracuje), potasu (kontroluje pracę mięśni, chroni żyły i serce, pomaga utrzymać prawidłowe ciśnienie krwi) oraz magnezu (wzmacnia mięśnie i poprawia samopoczucie).

Ciecierzycę z puszki (szklanka) przepłukujemy, a następnie blendujemy z czosnkiem (3 ząbki), pastą tahini (3 łyżki), zimną wodą (3 łyżki), sokiem świeżo wyciśniętym z cytryny, płatkami papryki chili (łyżeczka), kuminem (pół łyżeczki) oraz solą (pół łyżeczki). Gdy wszystkie składniki będą już dość dobrze rozdrobnione, stopniowo dolewamy, nie przerywając miksowania, oliwę z oliwek (2 łyżki). Mieszamy, aż do uzyskania kremu o gładkiej konsystencji.

Przekładamy hummus do miseczki. Polewamy go oliwą z oliwek, posypujemy płatkami papryki, posiekaną natką pietruszki i świeżą miętą, możemy też ułożyć pokrojoną w piórka czerwoną cebulę.

Hummus Beiruti lubi różne wariacje kulinarne, dlatego podczas blendowania można do niego dodać np. miąższ pieczonej papryki lub grillowanego bakłażana, smak podbije także łyżeczka arabskiej mieszkanki przypraw zatar.

Pasta dobrze komponuje się z pieczywem, zwłaszcza chlebkiem pita. Warto ją serwować z pokrojonymi w słupki warzywami: marchewką, ogórkiem czy selerem naciowym. Hummus Beiruti będzie również pysznym dodatkiem do grillowanych szaszłyków, np. z kurczaka.