Po te grzyby mało kto się schyla, a to błąd. Wyglądają jak spalone, ale do pierogów nie ma lepszych
Te grzyby wyglądają trochę tak, jakby jakiś wandal wszedł do lasu z kanistrem benzyny, znalazł skupisko kurek, oblał je i podpalił. Brzmi jak coś, co chciałbyś zjeść? Raczej nie, ale to tylko pozory. W rzeczywistości lejkowce dęte to jadalne i pyszne grzyby, z których przyrządzisz doskonały farsz do pierogów.
Niech za to, że lejkowce dęte nie należą do najprzyjemniej wyglądających grzybów, zaświadczy fakt, że mówi się o nich potocznie "trąbki umarlaków". Inne nazwy również nie napawają optymizmem. Wronie uszy, fajki, cholewki... To zdecydowanie nie brzmi jak synonim czegoś pysznego.
Nie tylko nazwa lejkowców potrafi skutecznie zniechęcić od włączenia ich w plany obiadowe. Ich wygląd — czarna lub ciemnoszara barwa, dziwaczny kształt, cienkie ścianki i nieregularny, zawinięty do zewnątrz kapelusz sprawiają bardzo prozaiczne wrażenie: to coś wyrastające z gleby z całą pewnością nie jest jadalne. A tu niespodzianka, bo jest zupełnie odwrotnie.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Lejkowce dęte w kuchni
Spokrewnione z pospolitymi pieprznikami (czyli kurkami) lejkowce okazują się być jadalne i smaczne. Mają przyjemny zapach i łagodny smak, toteż wiele osób decyduje się przeznaczyć je na przykład na farsz do pierogów. Trąbki umarlaka dobrze nadają się do gotowania i smażenia, a wiele osób przyrządza z nich również susz. W tym miejscu warto zaznaczyć, że lejkowce mają jedną, drobną wadę — dość mocno barwią na czarno to, z czym zostają podane.
Po lejkowce do lasu
Szukając lejkowców w lesie, warto zwrócić uwagę na miejsca, w których na ziemi leżą opadłe liście buków i dębów. To właśnie pod nimi trąbki lubią się chować i z tego samego powodu są dość trudne do wypatrzenia. Kiedy jednak znajdziesz już pierwszego, koniecznie rozejrzyj się po okolicy — podobnie jak kurki lejkowce rosną gromadnie. Weź też pod uwagę wilgoć i ciemność, czyli ulubione warunki tych grzybów.
Czy lejkowca można z czymś pomylić?
Oryginalny kształt i barwa "fajek" sprawia, że są one grzybami dość charakterystycznymi i trudno dopatrywać się wśród jakichś trujących okazów ich bliźniaków. Według specjalistów jedyny podobny gatunek to lejkowniczek pełnotrzonowy, który również jest spokrewniony z kurkami, a przy okazji jadalny.
Pamiętaj jednak, że nawet ten wyjątkowy przypadek nie zwalnia nas z przestrzegania podstawowej zasady zbierania tylko tych grzybów, których jadalności jesteśmy w stu procentach pewni!
