W PRL mamy karmiły już niemowlęta. Teraz obawiają się jej nawet dorośli

Lekkostrawna, smaczna i tania kasza manna znana jest nam od dziecka. Wiele osób nie zdaje sobie jednak sprawy, że oprócz witamin z grupy B i składników mineralnych zawiera również argininę - aminokwas, ważny w przypadku leczenia wielu chorób i zapobieganiu ich rozwoju. Komu polecana jest kasza manna, a kto powinien jej unikać?

Kasza manna od wielu lat cieszy się dużą popularnością na naszych stołach. Ten rodzaj kaszy, znany również jako semolina, otrzymuje się z pszenicy durum. Obecnie w sklepach znaleźć można także inne odmiany - kaszę wyprodukowaną z pszenicy miękkiej lub z mieszanych płatków zbożowych. Zazwyczaj ma jasny biało-beżowy kolor, albo żółtawy (w zależności od rodzaju użytej pszenicy). Kasza jest drobnoziarnista i sypka za sprawą procesu rozdrabniania pszenicy i odsiewaniu bardzo drobnych cząstek.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Kasza manna jest bardzo sycąca - należy do najbardziej kalorycznych kasz (ma ok. 350 kalorii na 100 g suchego produktu). Zawiera witaminę E i witaminy z grupy B (B1 - tiaminy, B2 - ryboflawiny oraz B3 - niacyny) – i wiele składników mineralnych (np. cynk, fosfor, miedź, żelazo), poza tym niewielką ilość białka i błonnika. Jest lekkostrawna i nie obciąża żołądka, dlatego nawet osoby o wrażliwym układzie pokarmowym mogą ją bezpiecznie spożywać. W 100 gramach kaszy manny znajduje się 8,7 g białka, 1,3 g tłuszczu, 76,7 g węglowodanów i 2,5 g błonnika.

Naukowcy zbadali, że w kaszy jest jeszcze jeden składnik, który zasługuje na szczególną uwagę. Jest nim arginina - aminokwas pełniący istotna rolę w leczeniu wielu chorób i zapobieganiu ich rozwoju. Kasza manna zawiera go o wiele więcej niż pęczak czy kasza jęczmienna.

Z przeprowadzonych badań wynika, że arginina wywiera pozytywny wpływ na proces syntezy tlenku azotu w organizmie, to zaś przekłada się na leczenie kilku poważnych chorób. Mowa tu o takich schorzeniach, jak cukrzyca, miażdżyca, fenyloketonuria (wrodzona choroba metaboliczna, polegająca na niewłaściwej przemianie jednego z aminokwasów – fenyloalaniny), osteoporoza, choroba wieńcowa, nadciśnienie czy arytmia serca.

Dieta bogata w argininę powoduje obniżenie poziomu stężenia trójglicerydów, których nadmiar powoduje zmiany miażdżycowe, zmniejszenie ilości homocysteiny (powiązanej z ryzykiem zawałów serca) oraz glukozy – kiedy to zbyt duży jej poziom może prowadzić do cukrzycy.

Mając świadomość tak wielu zalet i cennego składu kaszy manny trudno się dziwić, że jest polecana już niemowlakom. Jest idealna w chorobach przewodu pokarmowego, nieżytu żołądka i innych schorzeniach, jak choroba Leśniewskiego-Crohna, zapalenia błony śluzowej jelit, choroba przyzębia (m.in. paradontoza). Jedzenie kaszy rekomenduje się także osobom w czasie rekonwalescencji i pacjentom po przeprowadzonych zabiegach operacyjnych, laparoskopowych.

Kasza manna jest też skutecznym wsparciem w czasie przeziębienia i infekcji z gorączką. Doskonale przyswajalna kasza świetnie wzmacnia organizm i nasyca go pożytecznymi mikroelementami oraz cennymi witaminami.

Nie wolno zapominać o wpływie tej kaszy na urodę. Ze względu na zawartość witaminy E, słynącej z właściwości przeciwutleniających wykazuje ona pozytywne oddziaływanie na skórę – chroniąc ją przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Regularne spożywanie kaszy manny może poprawić wygląd skóry, włosów i paznokci.

Mimo wielu pozytywnych cech manny, istnieją przeciwwskazania do jej spożywania. Przede wszystkim z jej dobrodziejstw nie będą mogły skorzystać osoby, które nie tolerują glutenu, mają alergię lub celiaklię. Kolejną sprawą jest wysoki indeks glikemiczny (IG) o wartości 60, co oznacza, że nie powinny jej spożywać osoby zmagające się z cukrzycą albo insulinoopornością. Z uwagi na tak wysoki IG produkt ten będzie powodował gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi.

Kasza manna zawiera znikomą ilość błonnika, dlatego odradza się ją także cierpiącym na zaparcia. Błonnik wpływa na prawidłową pracę jelit i ułatwia wypróżnianie, dlatego w przypadku tego typu problemów lepiej ograniczyć spożywanie tego rodzaju kaszy i zastąpić ją produktami bogatymi w błonnik, np. warzywami, nasionami itp.

Kaszę mannę spożywamy po ugotowaniu - można ją gotować zarówno na wodzie, jak i mleku czy też napoju roślinnym. Mimo tego, że kasza manna kojarzy się nam głównie ze słodkimi daniami z dodatkiem owoców, jogurtów czy miodu, to z powodzeniem można ją przyrządzić w bardziej wytrawnej wersji. Bardzo dobrym pomysłem na danie z kaszą manną jest kaszotto z warzywami, przyprawami i białkiem roślinnym.

Kaszę mannę stosuje się również do zagęszczania zup i sosów, może być także świetnym dodatkiem do budyniów, ciast i kremów. Nowoczesna kuchnia proponuje zastąpienie kaszą tradycyjnej bułki tartej podczas przyrządzania kotletów oraz pulpetów.

Jak już wspomnieliśmy, kaszę mannę można ugotować na mleku, napoju roślinnym lub na wodzie. Ilość kaszy w stosunku do mleka, napoju bądź wody powinna być dopasowana do tego, jak gęstą kaszę chcemy uzyskać. Standardowo przyjmuje się, że w 2/3 objętości wybranego płynu (mleko, napój roślinny, woda) gotujemy, zaś w 1/3 zimnego płynu rozprowadzamy kaszę. Po zagotowaniu odpowiedniej ilości płynu, dodajemy część z rozprowadzoną kaszą i gotujemy na wolnym ogniu, mieszając aż do uzyskania odpowiedniej gęstości.