Spala tłuszcz i wzmacnia odporność. Zrobisz z trzech składników

W krajach anglosaskich cieszy się popularnością od kilku wieków, w Polsce jest wciąż produktem dość egzotycznym. Piwo imbirowe to smaczny napój, zazwyczaj bezalkoholowy, choć świetnie sprawdza się też w rozmaitych drinkach. Co warto wiedzieć przed jego zakupem?

Walory napoju, wytwarzanego na w procesie fermentacji melasy imbirowej i drożdży, jako pierwsi odkryli Brytyjczycy, którzy prowadzili ożywiony handel z odległymi zakątkami świata, skąd sprowadzali m.in. imbir, w Azji uprawiany dla bulwiastych kłączy już 3 tysiące lat temu. Początkowo był towarem bardzo luksusowym – w XIV wieku funt przyprawy (około 0,45 kg) kosztował tyle, co owca. Z czasem się upowszechnił i zaczęto go wykorzystywać do produkcji piwa imbirowego.

Receptura napoju narodziła się prawdopodobnie w połowie XVIII wieku, w hrabstwie Yorkshire. Korzenie imbiru były suszone, mielone, a następnie mieszane z cukrem trzcinowym i wodą. W wyniku procesów fermentacji powstawał aromatyczny napitek, wzbogacany rozmaitymi przyprawami, w którym zawartość alkoholu nie mogła przekraczać 2 proc. (według brytyjskiego przepisu o podatku akcyzowym z 1855 r.).

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

W kolejnych dziesięcioleciach piwo imbirowe zyskało popularność także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie czy Republice Południowej Afryki. Do dziś produkt jest znany przede wszystkim w krajach anglosaskich, jednak bywa dostępny również w Polsce. Czy warto się nim zainteresować?

Jeden z głównych składników piwa, czyli imbir, bez wątpienia zasługuje na uwagę. Roślinę od tysięcy lat stosuje się bowiem w tradycyjnej medycynie indyjskiej, chińskiej czy perskiej, wykorzystując w leczeniu niestrawności, wzdęć, nudności, wrzodów, bólów głowy, zapaleń stawów i płuc.

Kłącza imbiru kryją bogactwo olejków eterycznych, przede wszystkim zingiberenu, który nadaje mu ostrego, korzennego smaku. Znajdziemy w nich także żywice, cukry, sole mineralne oraz kwasy organiczne.

Dzięki unikalnemu składowi imbir wykazuje silne właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne, wykorzystywane m.in. w łagodzeniu dolegliwości związanych ze schorzeniami reumatycznymi. Aromatyczna przyprawa działa przeciwzakrzepowo, zmniejszając lepkość krwi.

Imbir jest również bardzo skutecznym spalaczem tłuszczu – powoduje duży wzrost termogenezy organizmu, dzięki czemu przyspiesza tempo metabolizmu. Pobudza też wydzielanie enzymów, przez co ma korzystny wpływ na układ trawienny i pokarmowy. Korzeń imbiru działa ochronnie na żołądek, zapobiegając powstawaniu wrzodów. Łagodzi nudności i zapobiega wymiotom. Jest naturalnym środkiem stymulującym, dodającym energii i poprawiającym koncentrację. Pomaga udrożnić drogi oddechowe oraz wzmacnia system odpornościowy.

Imbir, dzięki wysokiej zawartości związków zwanych gingerolami, skutecznie zapobiega chorobie lokomocyjnej, z czego już przed wiekami korzystali Chińczycy pływający na dżonkach, żując w czasie pracy korzeń tej rośliny.

Problem w tym, że współczesne piwa imbirowe rzadko są wytwarzane według tradycyjnych, naturalnych metod. Zazwyczaj napój sztucznie nasyca się dwutlenkiem węgla, a także wzbogaca niezbyt korzystnymi dla zdrowia dodatkami, choćby sorbinianem potasu czy benzoesanem sodu. Wyciąg z imbiru stanowi tylko niewielki procent składu produktu.

Piwo imbirowe na szczęście można wykonać samodzielnie. Zaczynamy od przygotowania "startera" – do słoika wlewamy wodę (szklanka), dodajemy starty imbir (10 g) oraz cukier (2 łyżki), mieszamy, naczynie zasłaniamy gazą, odstawiamy w ciepłe miejsce na 4-5 dni, często mieszając, po tym czasie znów dodajemy imbir (10 g) i cukier (2 łyżki), mieszamy i odstawiamy na 2-3 dni.

Po tym czasie możemy przystąpić do przygotowania piwa. Zagotowujemy wodę (2 litry), dodajemy starty imbir (80-90 g), gotujemy na małym ogniu przez pół godziny, następnie odcedzamy imbir, a do powstałego wywaru dosypujemy cukier (1,5 szklanki) i szczyptę soli. Gdy cukier się rozpuści, dolewamy zimną wodę (2 litry), a po przestygnięciu sok wyciśnięty z dwóch cytryn.

Na koniec dolewamy przygotowany wcześniej starter imbirowy (szklanka), całość przelewamy do dużego słoja. Przykrywamy gazą i odstawiamy w ciepłe miejsce na dobę, często mieszając. Przelewamy do butelek (do ¾ pojemności), zamykamy i odstawiamy w ciepłe miejsce na 2-3 dni.

Piwo imbirowe przechowujemy w lodówce, co pewien czas otwierając na chwilę butelki, by upuścić nadmiar gazu.