Czy szaroniebieski imbir można jeść? Zanim wrzucisz do herbaty, sprawdź jedno

Doskonały składnik jesiennych i zimowych herbat, naturalny wzmacniacz odporności, środek rozgrzewający, aromatyczna przyprawa. Imbir, bo o nim mowa, powinien być stałym elementem menu w okresie wzmożonych zachorowań. Jest jednak pewien szkopuł - jak przechowywać wyjątkowy korzeń, by jak najdłużej cieszył pełnią dobrodziejstw? I co zrobić, kiedy imbir jest siny?

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Sinienie imbiru to naturalny proces, który następuje po przecięciu kłącza i wystawieniu go na działanie tlenu. Utlenianie związków chemicznych w imbirze oraz przechowywanie kłącza w zbyt niskiej temperaturze są głównymi przyczynami tej zmiany koloru. Choć sinienie zwykle pojawia się po dłuższym okresie przechowywania, nie wpływa istotnie na jakość, smak ani wartość odżywczą imbiru.

Zjawisko to najczęściej dotyczy zewnętrznej części kłącza, podczas gdy jego wnętrze zwykle pozostaje świeże i pełne aromatu. Przed spożyciem imbiru warto sprawdzić jednak, czy nie wykazuje on oznak pleśni lub zepsucia. Jeśli tak - najlepiej go wyrzucić. Jeśli zasinienia są niewielkie, a sam imbir nie wydaje się zajęty pleśnią, można go bezpiecznie spożywać.

Przede wszystkim pamiętaj, że najlepiej przechowuje się imbir, który jest w całym kawałku, niepodzielony na mniejsze części. Kłącze powinno być twarde, jędrne, a jego skórka jasna, gładka, bez fałd, odgnieceń i oznak zepsucia (śladów zgnilizny lub pleśni). Dobrej jakości imbir wydziela też przyjemny zapach.

Świeży imbir należy przechowywać w lodówce, gdzie świeżość zachowa przez kilka tygodni. Najlepiej owinąć korzeń w papierowy ręcznik i umieścić w lekko rozszczelnionej plastikowej torebce. Dzięki temu ręcznik będzie mógł wchłaniać nadmiar wilgoci, zapobiegając szybszemu psuciu się warzywa. Warto wiedzieć, że imbir można również mrożić - w niskich temperaturach zachowa świeżość nawet do kilku miesięcy.