Grzybiarze przed nim ostrzegają i nazywają "szatanem". Nie truje, ale może zepsuć całą potrawę

"Szatan" to potoczna nazwa, która może odnosić się do wielu gatunków grzybów. Określenie przylgnęło przede wszystkim do grzybów trujących. Często też tak mówi się o goryczaku żółciowym. Jednak w jego przypadku wygląda to trochę inaczej.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Goryczaka żółciowego bardzo łatwo spotkać w naszych lasach. Często rośnie w tych samych miejscach co borowik szlachetny, czyli prawdziwek. Jest też do niego trochę podobny, a szczególnie łatwo o pomyłkę w przypadku młodych egzemplarzy. Starsze z kolei można pomylić z koźlarzem babką.

• Kapelusz - brązowy, oliwkowobrązowy lub szaro-brązowy, matowy, czasem z delikatnymi włókienkami;
• Trzon - pełny, u młodych beczułkowaty, u starszych maczugowaty, jaśniejszy od kapelusza, z wyraźną brunatną siateczką;
• Rurki i pory - białe u młodych okazów, później bladoróżowe, uszkodzone zmieniają kolor na brudnowinny, łatwo oddzielają się od miąższu;
• Miąższ - biały do kremowego, po przekrojeniu nie zmienia koloru.

Ważną cechą różnicującą jest wyraźna ciemna gruba siateczka, o dużych oczkach, na trzonie [goryczaka żółciowego - przyp. red.]. Skórka kapelusza goryczaka jest wyraźnie matowa, zamszowa" - możemy przeczytać na stronie grzyby.pl.

Trzeba też pamiętać, że dorosłe owocniki goryczaka żółciowego pory i rurki mają różowe, u prawdziwków natomiast białawe, później żółte, żółtozielone, aż po oliwkowozielone, ale nigdy różowe.

Ten grzyb nie jest trujący, ale niejadalny. Absolutnie nie można go zbierać i jeść. Goryczak, zgodnie z oficjalną nazwą, jest okropnie gorzki. Nawet gdy doda się go do jadalnych grzybów, całkowicie zepsuje smak potrawy. Goryczy nie zlikwiduje ani gotowanie grzyba (nawet kilkukrotne, z odlaniem wody), ani suszenie, ani inne zabiegi.