Jest obłędnie pyszna. Większość grzybiarzy boi się ją zbierać
Czubajka kania, znana również jako sowa czy parasolnik, to jeden z najbardziej charakterystycznych grzybów rosnących w naszych lasach. Jej okazały kapelusz i delikatny miąższ sprawiają, że jest prawdziwym przysmakiem dla miłośników grzybów. Dlaczego jednak tak wiele osób obawia się jej zbioru? Czy słusznie?
12.10.2024 | aktual.: 12.10.2024 13:48
Czubajka kania to grzyb, który wzbudza wiele emocji wśród grzybiarzy. Z jednej strony uznawana jest za prawdziwy przysmak, z drugiej zaś wielu amatorów leśnych wędrówek boi się ją zbierać z obawy przed pomyleniem z trującymi grzybami. Nazywana popularnie sową lub parasolnikiem, wyróżnia się charakterystycznym wyglądem, który daje jej rozpoznawalność, ale czy jest jadalna i bezpieczna? Co więcej, jakie korzyści zdrowotne można czerpać z jej spożywania?
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Czubajka kania – charakterystyka
Czubajka kania to duży grzyb, który może osiągnąć imponujące rozmiary. Jej kapelusz, w młodości kulisty, z czasem rozpłaszcza się i przybiera kształt parasola. Blaszki pod kapeluszem są gęste i wolne. Trzon kani jest długi i smukły, z charakterystycznym pierścieniem.
Dlaczego warto zbierać kanię?
Czubajka kania to nie tylko atrakcyjny wizualnie grzyb, ale także prawdziwa skarbnica wartości odżywczych. Zawiera wiele witamin z grupy B, minerałów takich jak potas, fosfor czy cynk, a także błonnik. Regularne spożywanie kani może korzystnie wpływać na nasze zdrowie, wspierając układ odpornościowy i poprawiając pracę jelit.
Czubajka kania w kuchni
Czubajka kania jest bardzo uniwersalnym grzybem i może być przyrządzana na wiele sposobów. Najpopularniejszym daniem z kani są oczywiście "kotlety" z kani, czyli usmażone w panierce kapelusze. Kanie można również dusić, smażyć, piec lub marynować. Doskonale smakują w sosach, zapiekankach i zupach.
Jak odróżnić kanię od trujących grzybów?
Chociaż czubajka kania jest grzybem jadalnym, istnieje ryzyko pomyłki z innymi, trującymi gatunkami, takimi jak muchomor sromotnikowy czy muchomor plamisty. Dlatego zbierając kanię, należy zwrócić szczególną uwagę na następujące cechy:
- Kapelusz: U kani młodego owocnika jest kulisty, a u starszego – płaski, z charakterystycznym garbkiem pośrodku.
- Blaszki: Blaszki pod kapeluszem są wolne i mają biały kolor.
- Trzon: Trzon kani jest długi i smukły, z ruchomym pierścieniem.
- Miąższ: Miąższ kani jest biały i nie zmienia koloru po uszkodzeniu.
Jak przygotować kanię?
Przed przyrządzeniem kani należy dokładnie ją oczyścić, usuwając ziemię i wszelkie zanieczyszczenia. Kapelusze można panierować i smażyć, jak kotlety, lub pokroić w plasterki i dusić z innymi warzywami. Kanie można również suszyć lub marynować.
