Kiedyś tą zupą karmiono więźniów i żołnierzy. Dziś zdobywa coraz większą popularność

Mówi się, że jest potrawą na ciężkie czasy. Zupę rumfordzką przygotowuje się na bazie wywaru z kości, tłuszczu zwierzęcego lub skór wieprzowych. Do tego dodaje się ziemniaki, różnego rodzaju kasze oraz warzywa sezonowe. Potrawa została zaprojektowana tak, aby zapewnić wysoki stopień wartości odżywczych przy minimalnych kosztach. Warto dzisiaj przypomnieć przepis na ten specjał.

Nazwa zupy rumfordzkiej wywodzi się od Benjamina Thompsona, hrabiego Rumforda. Był on brytyjskim działaczem społecznym, a także wynalazcą. Po wojnach na terenach USA przeniósł się do Anglii, a następnie do Bawarii, gdzie został ministrem wojny. Właśnie tam wymyślił tę prostą zupę.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Zupa Rumforda pojawiła się na początku XIX wieku i szybko zyskała sławę. Była powszechną podstawą niedrogich racji wojskowych w Europie Środkowej przez większą część XIX i XX wieku. Używano jej również jako racji żywnościowych dla biednych i więźniów.

Zupa rumfordzka to specyficzne połączenie krupniku i grochowej. Jej charakterystyczną cechą jest gęstość. Powinna być również wysokokaloryczna, aby w jak najniższym koszcie zaspokoić głód i dostarczyć energii do pracy fizycznej. Kluczowym składnikiem są fasola lub groch, które muszą być dobrze rozgotowane. Następnie do zupy dodaje się pokrojone w kostkę ziemniaki, kaszę lub ryż oraz warzywa.

Zupa rumfordzka pojawiła się na ziemiach polskich na początku XIX wieku. Była przygotowywana głównie przez organizacje społeczno-charytatywne, które prowadziły kuchnie dla osób ubogich i bezdomnych. W stolicy Polski, Warszawie, działało Towarzystwo Zupy Rumfordzkiej. Organizacja ta codziennie żywiła od 120 do 250 osób, a szczytowy okres działalności przypadł po klęsce powstania listopadowego, kiedy to miesięcznie wydawano najbiedniejszym około 5 tysięcy miseczek z zupą rumfordzką.

Składniki:

• 2,5 litra bulionu,
• 200 g ryżu białego,
• 400 g ziemniaków,
• 1 puszka białej fasoli,
• 1 puszka czerwonej fasoli,
• 5 marchewek,
• 3 pietruszki,
• 1 por,
• 1 seler,
• 2 łyżki masła,
• 3 liście laurowe,
• 3 ziarna ziela angielskiego,
• gałązka świeżego tymianku,
• sól i pieprz w ilości do smaku.

Przygotowanie:

1. W garnku podgrzej masło i podsmaż na nim suchy ryż. Następnie zalej ryż wodą (w proporcji 1 część ryżu - 2 części wody) i dopraw solą. Gotuj na małym ogniu pod przykryciem, aż ryż wchłonie wodę.
2. Warzywa (ziemniaki, marchew, pietruszkę, selera) obierz i pokrój w kostkę, a pora w półtalarki.
3. Gotowe wrzuć do dużego garnka, zalej bulionem, dopraw liśćmi laurowymi, zielem angielskim i tymiankiem. Całość gotuj na wolnym ogniu pod przykryciem, aż warzywa zmiękną.
4. Następnie do zupy dodaj białą i czerwoną fasolę, odcedzone z zalewy, a także ugotowany ryż. Dopraw całość solą i pieprzem według uznania.