Ludzie omijają je szerokim łukiem, bo się ich boją. Obłędnie smakują w occie, ale i w sosie

O koszu pełnym borowików marzą wszyscy grzybiarze. Nie ma bardziej cennych i smaczniejszych grzybów w naszych lasach. Takim uznaniem nie cieszy się jednak borowik ceglastopory. Często jest wręcz uznawany za grzyb trujący. Jednak po odpowiedniej obróbce i jego smak może zachwycać. Warto się do niego przekonać i wiedzieć, jak się z nim obchodzić.

Zbierasz tylko te grzyby, które dobrze znasz? Takiej strategii warto się trzymać. Jednak jeśli szukasz i nie obawiasz się leśnych nowości, możesz zainteresować się borowikiem ceglastoporym, nazywanym gniewusem.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Borowiki ceglastopore są w naszych lasach często spotykane, pewnie nie raz mijałeś na grzybobraniu. Najczęściej rosną w pobliżu sosen, jodeł i buków, ale nie tylko. Można je znaleźć właściwie w każdym leśnym zakątku. Dobrze czują się zarówno w lasach iglastych, jak i mieszanych czy liściastych. W tym sezonie pojawia się ich dużo. Jednak z reguły nie lądują w koszach, bo wielu grzybiarzy odstrasza ich jaskrawa barwa. Ze względu na czerwony trzon, grzyby te bywają kojarzone z trującymi borowikami szatańskimi, które w Polsce występuje bardzo rzadko. Borowiki ceglastopore nie budzą zaufania i są omijane jeszcze z jednego powodu. Po naciśnięciu czy przekrojeniu natychmiast ciemnieją i przybierają siny, niemal granatowy odcień. Nie jest to jednak groźne dla zdrowia.

Borowik ceglastopory znany jest pod wieloma nazwami, na przykład ceglak, ceglaś, czerwononóżka, gniewus, pocieciec, pociek, sinol, wilczy grzyb. Ma owocniki w o średnicy 5-20 cm. koloru brązowego w różnych odcieniach. Można zatem spotkać je zarówno niemal czarne, jak i całkiem jasnobrązowe. Skóra owocnika borowika ceglastoporego robi się czarna pod wpływem ucisku. Rurki borowika ceglastoporego mają wysokość 2-3 cm. U młodych okazów są żółte, u starszych ceglastoczerwone, aż z wiekiem stają się pomarańczowe.

Borowiki ceglastopore są bezpieczne dla zdrowia, można je jeść, ale pod pewnym warunkiem. Wcześniej trzeba poddać je obróbce cieplnej. Nie wolno ich spożywać ani na surowo, ani w formie niedogotowanej, bo wtedy mogą wywołać zatrucie pokarmowe. Jednak odpowiednio przygotowane gniewusy, uchodzą za przysmak. Mają przyjemny aromat, a niektórzy twierdza, że ich smak jest głębszy i bardziej delikatny nawet od borowików szlachetnych.

Borowiki ceglastopore sprawdzą się doskonale w zupie grzybowej. Można je także dodawać do kapusty czy do mięsnych sosów. Wiele osób twierdzi, że borowik ceglastopory w marynacie wygrywa ze wszystkimi innymi grzybami – jego smak doskonale komponuje się z kwaśnym octem i ostrymi przyprawami. Nadaje się on także do suszenia.