Najlepszy sos do makaronu. Rodzina będzie wylizywać talerze

Może być pysznym dodatkiem do pizzy czy dań z makaronu lub ryżu, ale również stanowić bazę do przygotowania innych sosów. Pochodząca z południowych Włoch marinara jest smaczna i banalnie prosta w przygotowaniu. Jak ją wykonać?

Istnieje kilka teorii na temat powstania receptury sosu marinara, czyli "żeglarskiego". Najpopularniejsza głosi, że odporny na psucie przysmak narodził się na statkach wypływających z Neapolu, okrętowi kucharze chwalili go za możliwość wszechstronnego wykorzystania – nadawał się bowiem do przygotowania prostych, smacznych i pożywnych potraw. Według innej wersji recepturę sosu stworzyły neapolitańskie gospodynie, które daniami z marinarą witały mężów wracających z morskich wypraw.

Jedno nie ulega wątpliwości – specjał jest znany i ceniony od wieków, przepis na sos pomidorowy pojawił się już w książce "Lo scalco alla moderna", napisanej przez słynnego włoskiego szefa kuchni Antonio Latiniego, opublikowanej w latach 1692-94.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Z czasem sos marinara rozpowszechnił się na całym świecie, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, do których wyemigrowały tysiące mieszkańców Italii. Z tą nazwą kojarzy się też potrawa bardzo popularna w Hiszpanii czy… Nowej Zelandii, czyli makron z sosem pomidorowym wzbogaconym owocami morza. Jednak z oryginalną marinarą ma on niewiele wspólnego.

Bazą marynary są oczywiście pomidory. Kiedyś stosowano przede wszystkim świeże, bardzo dojrzałe, dziś nawet Włosi coraz częściej sięgają po pomidory w puszce.

Tego typu przetwory są zazwyczaj wytwarzane z bardzo dojrzałych pomidorów zbieranych w szczycie sezonu. Powinny charakteryzować się pełnym i wyrazistym smakiem, z którego możemy korzystać przez cały rok i przy każdej okazji, ponieważ są produktem o wszechstronnym zastosowaniu, świetnie znoszącym gotowanie, duszenie, zapiekanie, a nawet spożywanie na zimno.

Walory kulinarne pomidorów w puszce zależą m.in. od techniki wytwarzania. Najlepsi producenci, zazwyczaj pochodzący z Włoch, wykorzystują wyłącznie wykrojony z owoców miąższ, dostarczający najwięcej smaku i wartości odżywczych. Nie bez znaczenia jest również odmiana pomidorów, które przed obróbką powinny być także obrane ze skórki.

Pomidory, także "zapuszkowane", dostarczają wielu cennych dla zdrowia składników, choćby likopenu – organicznego związku chemicznego z grupy karotenoidów nadającego owocom czerwonej barwy. Liczne badania naukowe dowiodły, że jest jednym z najsilniejszych naturalnych przeciwutleniaczy, obniżającym także poziom "złego" cholesterolu LDL.

Pomidory w puszce to bardzo bogate źródło błonnika (m.in. reguluje pracę układu trawiennego), potasu (wpływa na równowagę kwasowo-zasadową, utrzymuje prawidłowy rytm serca i poprawia nastrój) oraz magnezu, cynku, witamin A, C, D i E i witamin z grupy B.

Do przygotowania sosu marinara potrzebujemy puszki pomidorów, najlepiej pochodzących z Włoch (dobrze byłoby, gdyby produkt posiadał certyfikat D.O.P., oznaczający Chronioną Nazwę Pochodzenia). Jej zawartość przekładamy do miski, po czym rozgniatamy, widelcem lub rękoma. Do puszki wlewamy szklankę wody i mieszamy – powstały płyn pomidorowy wykorzystamy podczas przyrządzania sosu.

Na dużej patelni, na średnim ogniu, rozgrzewamy dobrej jakości oliwę z oliwek (1/4 szklanki), dodajemy 7-8 ząbków czosnku, pokrojonych w cienkie plasterki. Gdy zacznie skwierczeć, dokładamy pomidory, wodę z puszki, sól (łyżeczka) oraz suszone oregano (pół łyżeczki). Dodajemy gałązkę świeżej bazylii. Mieszamy.

Gotujemy sos, aż zgęstnieje, przez około kwadrans. Po tym czasie możemy delektować się marinarą…