Wkrótce pojawią się na naszych stołach. W sklepie zwróć uwagę na nazwę

Nim młode ziemniaki zagoszczą na naszych talerzach, warto doedukować się w ich temacie, by nie popełnić gafy. Nie każdy bowiem wie, że odmiany wczesne mają niewiele wspólnego z kartoflami młodymi. Ponadto niektóre bulwy są oznaczane etykietą z napisem "jadalne". Dlaczego?

Ziemniaki młode i wczesne nie są tym samym. Ale jak je odróżnić? I czym są ziemniaki jadalne? Które z nich są importowane? I najważniejsze: jak rozpoznać, że mamy do czynienia z polskimi bulwami? Zanim sięgniesz po kartofle ze sklepowej półki, zwróć uwagę na kilka szczegółów.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Określenia "wczesne" i "młode" nie są stosowane zamiennie. Ziemniaki wczesne możemy już kupić w marcu i kwietniu. Pochodzą one z państw basenu Morza Śródziemnego, gdzie okres wegetacji jest inny, bulwy wzrastają szybciej i hoduje się je w innym trybie. Muszą być zabezpieczone przed gniciem, często przy użyciu środków chemicznych. Do ziemniaków wczesnych zaliczamy takie odmiany, jak: Fresco, Denar, Barber czy Arielle.

Ziemniaki młode, polskie pojawiają się na sklepowych półkach i straganach na przełomie maja i czerwca. Są zazwyczaj małe i mają cienką, łuszczącą się skórkę. Warto wiedzieć, że młode bulwy są mniej kaloryczne od wczesnych - zawierają mniej skrobi i więcej wody. Ze względu na to, że szybko tracą świeżość, nie nadają się do dłuższego przechowywania.

Etykieta z napisem "ziemniaki jadalne" mówi nam, że mamy do czynienia z bulwami zeszłorocznymi, zebranymi jesienią. Na półkach sklepowych można znaleźć kartofle pochodzenia krajowego, ale również te, które uprawiane były w innych krajach Unii Europejskiej, a nawet poza nią. Dotyczy to również ziemniaków jadalnych o pełnej dojrzałości. Wyróżnia się cztery podstawowe typy kulinarne ziemniaka jadalnego: A, B, C oraz D, a także typy pośrednie AB i BC.

Typ kulinarny i konsystencja bulwy ziemniaka zależą przede wszystkim od zawartości suchej masy i skrobi w bulwach. Im wyższa zawartość tych składników, tym większa skłonność do rozgotowywania. Typ A sprawdza się w sałatkach, zupach, zapiekankach oraz mrożonych mieszankach warzywnych. Ziemniaki typu B są najczęściej używane jako dodatek do mięs i sosów, do przygotowywania chipsów oraz frytek. Typ C jest idealny do sporządzania purée i zagęszczania zup, a typ D to bulwy przeznaczone do produkcji skrobi i alkoholu.