Grzyb, który wygląda jak budyń z owocami. Rośnie również w polskich lasach

Białe i okrągłe owocniki kolczakówki piekącej, wydzielające czerwoną, lepką ciecz, są trudne do "schwytania". Nie tylko ze względu na to, że grzyb ten występuje rzadko w Polsce. Jeszcze rzadziej następuje moment, w którym na owocnikach pojawia się wspomniana wydzielina. Muszą bowiem zajść ku temu odpowiednie warunki.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Kolczakówka niejedno ma imię. W Polsce rozpoznano do tej pory dziewięć jej gatunków, jednak tylko kolczakówka piekąca cechuje się wytwarzaniem galaretowatej substancji. Skąd ta nazwa? To odniesienie do małych, kolcowatych wyrostów pokrywających spód owocników. Natomiast w języku angielskim znajdziemy bardziej obrazowe określenia. To m.in. bleeding tooth fungus (krwawiący grzybo-ząb), Devil’s tooth (ząb diabła), a nawet strawberries and cream (truskawki z kremem).

Mimo obiecującego wyglądu kolczakówka piekąca nie nadaje się do jedzenia. Jak drugi człon nazwy wskazuje, ma piekący miąższ, a sam zapach grzyba również nie należy do przyjemnych. Z tego względu kolczakówka piekąca zaliczana jest do grzybów niejadalnych (nie jest jednak grzybem śmiertelnie trującym).

Sezon na kolczakówkę piekąca zaczyna się późnym latem i trwa przez całą jesień. Grzyb pojawia się zwykle po obfitych deszczach. Warto również wspomnieć o kisielowatej substancji, która nie zawsze towarzyszy owocnikom. Pojawia się bowiem tylko przy określonych warunkach pogodowych. W suchym okresie niemalże niemożliwym jest natkniecie się na kolczakówkę z czerwoną wydzieliną, a obecne są jedynie beżowobiałe kapelusze o ciemniejących plamach. Ciecz pojawia się w okresach deszczowych, wilgotnych i ciepłych. Prawdopodobnie w ten sposób grzyb pozbywa się nadmiaru wody.

Kolczakówka piekąca to bardzo rzadko występujący w Polsce gatunek. Warto dodać, że objęty jest ścisłą ochroną, widnieje również na "Czerwonej liście roślin i grzybów Polski" w kategorii E (gatunek wymierający). Jeśli natkniecie się na kolczakówkę piekącą podczas grzybobrania, zróbcie zdjęcie, ale zaniechajcie zbierania. A gdzie można zobaczyć takie cudo?

"Najwięcej stanowisk stwierdzono w regionie Babiej Góry i okolicznych lasach. Poza tym kolczakówka została stwierdzona w gminie Lipnica Wielka (pow. nowotarski), w gminie Mszana Dolna (pow. limanowski), w Gorcach (Ochotnica Górna), Beskidzie Makowskim (Pewel Wielki, Hucisko, Lachowice), na terenie karpackich parków narodowych (Pieniński, Tatrzański) oraz na izolowanym stanowisku w Puszczy Augustowskiej (rezerwat Perkuć). Na Dolnym Śląsku pierwotnie znana tylko z jednego stanowiska ulokowanego na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych w bezimiennej dolinie na północ od osiedla Złotno (przynależne do miasta Szczytna). Nowsze prace inwentaryzacyjne podają także stanowisko z Doliny Bobru w okolicach miasta Wleń" - podaje portal przyrodniczy.pl