Rzucamy się na niego podczas świąt, a potem pojawia się ból. Niektórzy powinni omijać z daleka

Chrzan jest jednym z produktów, które są powszechnie polecane. Jego popularność wynika nie tylko z unikalnego smaku i szerokiego zastosowania w kuchni, ale także z korzystnych właściwości zdrowotnych. Mimo to, istnieją pewne przeciwwskazania co do spożywania tego korzenia.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Nie wszyscy mogą korzystać z prozdrowotnych właściwości chrzanu. W szczególności cierpiący na choroby nerek i układu pokarmowego powinni zachować szczególną ostrożność. To dotyczy przede wszystkim osób z niewydolnością wątroby, nieżytem żołądka oraz dyspepsjami czynnościowymi żołądka. Przeciwwskazaniem do spożywania chrzanu jest również refluks. Dieta osób cierpiących na tę przypadłość powinna składać się głównie z produktów o łagodnym działaniu, które nie będą podrażniać układu pokarmowego.

Warto również zauważyć, że spożycie chrzanu w nadmiernych ilościach nie jest zalecane dla wszystkich, nie tylko dla osób cierpiących na powyższe dolegliwości. Może to prowadzić do nieprzyjemnych skutków ubocznych, takich jak wymioty, biegunka czy intensywne pocenie się.

Chrzan nie jest również zalecany dla osób cierpiących na choroby jelit. Może nasilać objawy u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Wrzody dwunastnicy i żołądka również są przeciwwskazaniem do spożywania chrzanu.

Istnieją też pewne mity na temat chrzanu. Wielu ludzi uważa, że nie powinno się go spożywać przy dnie moczanowej i reumatoidalnym zapaleniu stawów. W rzeczywistości zawartość puryn w chrzanie wynosi ok. 13 mg/100 g, co oznacza, że korzeń ten należy do produktów o niskiej zawartości puryn. Co więcej, chrzan może działać przeciwzapalnie dzięki obecności antyoksydantów, co jest bardzo pożądane przy chorobach stawów.

Chrzan nie szkodzi również w zespole jelita drażliwego (IBS), o ile jest spożywany z umiarem i nie wywołuje przykrych reakcji. Generalnie chrzan może być częścią diety low FODMAP.