W PRL‑u ulubiona słodycz. Dziś zapomniana, a opóźnia starzenie i może poprawiać wzrok

Chałwę często kojarzymy z Grecją czy Turcją, gdzie jest bardzo popularna. Jednak jej pierwotna wersja powstała w Indiach. Jest wytwarzana z nasion roślin oleistych, najczęściej z sezamu, migdałów czy słonecznika. Najbardziej znana jest wymieniona jako pierwsza chałwa sezamowa. Często wzbogacana jest orzechami, suszonymi owocami, wanilią i kakao. W sklepach dostępna jest również chałwa z Ukrainy, która powstaje z nasion słonecznika, orzechów lub maku.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Ziarna sezamu są prażone i mielone na pastę o nazwie tahini. Ta pasta sezamowa wykorzystywana jest także do innych potraw, m.in. do pasty z ciecierzycy czyli humusu. W przypadku chałwy, mieszana jest z cukrem lub miodem oraz dodatkami. W chałwach przemysłowych często słodzi się chałwy syropem glukozowo-fruktozowym. Dlatego gdy kupujemy gotowe produkty warto zwracać uwagę na ich skład.

Mimo dużej dawki słodyczy chałwa uchodzi jednak wśród deserów za wartościowy, przysmak zwłaszcza ta wytwarzana według tradycyjnych receptur. Mimo wysokiej kaloryczności - około 550 kalorii w 100 gramach - chałwa zawiera wiele cennych składników odżywczych. Nasiona sezamu dostarczają spore ilości białka oraz jedno- i wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, takich jak kwas oleinowy (omega-9) i kwas linolowy (omega-3). Kwas linolowy pomaga w obniżeniu poziomu trójglicerydów i złego cholesterolu, co zmniejsza ryzyko chorób serca.

Chałwa jest również bogata w minerały, takie jak fosfor, magnez, sód, wapń (w większym stężeniu niż w mleku krowim) oraz żelazo. Zawiera także błonnik, który wspiera trawienie. Dodatkowo, chałwa jest znakomitym źródłem witaminy E, znanej jako witamina młodości. Jest to silny antyoksydant, który chroni organizm przed działaniem wolnych rodników, opóźniając procesy starzenia.

...