Wiele osób je kupuje, bo są smaczne. A to najbardziej toksyczne ryby

Tuńczyk jest jedną z bardziej popularnych ryb. Wśród jego zalet wymienia się przede wszystkim dużą ilość białka i niskokaloryczność. W 100 g świeżej ryby jest zaledwie 108 kcal, w tym 23 g stanowi białko i 0,9 g tłuszcz. Należy też wspomnieć o kolejnym atucie tej ryby — około 1/4 tłuszczu to niezbędne do prawidłowego funkcjonowania nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 EPA i DHA. Tuńczyk zawiera sporą dawkę witaminy D, która poprawia odporność, wzmacnia kości i ogólne samopoczucie.

Niestety, tuńczyk ma też ogromną wadę, która wpływa na to, że spożywanie go w dużej ilości może być niebezpieczne dla zdrowia. Otóż, należy do gatunku drapieżnego, znajdującego się niemal na końcu łańcucha pokarmowego. Jest w stanie osiągnąć duże rozmiary i żyć nawet kilkadziesiąt lat. Jednocześnie ma dużą tendencję do gromadzenia w sobie rtęci. Rtęć w zbyt dużej ilości szkodzi prawidłowemu rozwojowi układu nerwowego, dlatego tę rybę lepiej spożywać w ograniczonych ilościach. Szczególnie uważać powinny na nią kobiety w ciąży, matki karmiące i dzieci poniżej 2. roku życia.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Podobnie, jak tuńczyk, łosoś jest chętnie kupowaną rybą w Polsce. To dobre źródło przyswajalnego białka, kwasów omega-3, witamin (szczególnie D) i minerałów (jod, fosfor, wapń, fluor, selen). Ma wyraźny smak, który lubią zarówno dorośli, jak i małe dzieci.

Łosoś nie jest karmiony w zdrowy sposób. Żywiony paszą z dodatkiem chemicznych barwników i antybiotyków może negatywnie wpływać na stan naszego zdrowia. Dodatkowo narażony jest na kontakt z zalegającymi na dnie odchodami, a także pasożytami i patogenami.

Panga odławiana jest z wód Mekongu (rzeka w Azji Południowo-Wschodniej). Jest źródłem pełnowartościowego białka i zawiera takie witaminy, jak: A, E i D. Są to jednak niewielkie ilości w porównaniu do innych ryb. Również z uwagi małą zawartość kwasów omega-3, uznawana jest za rybę gorszego sortu. Jej niekorzystny wpływ na zdrowie związany jest również z otrzymywanymi zastrzykami hormonalnymi, którymi faszeruje się ten gatunek ryby. Hodowle azjatyckie często stosują także budzące podejrzenia chemikalia do utrzymania ryby w dobrym stanie w czasie transportu, np. polifosforan sodu.

Tilapia wyróżnia się niską zawartością tłuszczu, jest lekkostrawna i niskokaloryczna. Polecana szczególnie osobom odchudzającym się i dbającym o linię. Ma dużo białka i selenu (o właściwościach przeciwutleniających), a także witaminy B12 i B3. Jej spożywanie nie naraża nas na zawartość rtęci i to jest jej dużym plusem. Minusem jest jednak spora ilość ołowiu. Warto zwrócić uwagę, że tilapia karmiona jest mączką z genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy.

Dorsz jest chudą rybą o dużej zawartości białka, witamin (B12, B6, tiaminy, niacyny) i minerałów (fosfor, selen, potas). Można go przyrządzać na różnorodne sposoby, ale warto zaznaczyć, że najlepszą opcją jest gotowanie lub pieczenie w piekarniku. Smażenia dorsza przyczynia się do utraty nie tylko cennych kwasów omega-3, ale również sprzyja wytwarzaniu szkodliwych kwasów nasyconych oraz kwasów tłuszczowych trans.

Niektóre gatunki dorsza mogą być niezbyt korzystne dla zdrowia ze względu na zawartość rtęci. Dorsz należy do ryb żerujących przy zanieczyszczonym dnie morza, co wpływa na to, że jego pożywienie często jest skażone.

Flądrę docenia się za wykwintny smak i dużą zawartość witaminy B12 – 200 gramów tej ryby jest w stanie dostarczyć dorosłej osobie 100 proc. dziennego zapotrzebowania na tę witaminę. Poza tym zawiera również inne witaminy z grupy B (B1, B2, B3, B6) i witaminę D. Bogata jest także w minerały: magnez, fosfor, potas, jod i cynk.

Zła wiadomość jest taka, że flądra narażona jest na częsty kontakt ze szkodliwymi substancjami chemicznymi pochodzącymi z przydennych osadów. Flądra bałtycka może być narażona na iperyt, trujący związek chemiczny znajdujący się na dnie, będący pozostałością po II wojnie światowej.

Lin nie jest tak bardzo popularną rybą na polskich stołach, jak tuńczyk, łosoś czy panga, ale ma wielu miłośników. Charakteryzuje się białym mięsem. Jest średnio tłusty i ma niewiele ości. Nie brakuje mu cennych witamin (C, A, D, E, B1, B2, B6, E, B9, B12, PP), minerałów (żelazo, magnez, fosfor, fluor, wapń, kobalt, siarka, selen, chrom, potas, miedź) i wielonienasyconych kwasów tłuszczowych.

Lin mieszka na mulistym dnie jezior i te warunki wpływają na jego specyficzny smak — dla niektórych niezbyt atrakcyjny. Na szczęście tego aromatu można się pozbyć, jeśli będziemy moczyć go w mleku lub obłożymy cebulą i pozostawimy na noc.

Jego negatywny wpływ na zdrowie wiąże się z zawartością toksalbuminy i ichtiotoksyny, dwóch niebezpiecznych dla organizmu trucizn.

Węgorze to ryby, które mają liczne właściwości i wartości odżywcze, ale mogą być także zagrożeniem dla zdrowia. Mają dużą ilość białka i wielonienasycone kwasy tłuszczowe. Są bogatym źródłem witaminy D, C i B12, a także fosforu i niacyny. Wadą tego gatunku ryby jest jednak ryzyko zatrucia — w jego krwi znajduje się trucizna o nazwie ichtiotoksyna, która dla człowieka może być bardzo niebezpieczna. Węgorze często zawierają rtęć.