Amerykanie jedzą na kilogramy. Sos jest obłędnie kremowy, a ser przyjemnie się ciągnie

Dla Amerykanów czy Kanadyjczyków jest urzeczywistnieniem idei "comfort food", czyli jedzenia poprawiającego samopoczucie i budzącego sentyment. Bez wątpienia w chłodny, jesienny albo zimowy dzień trudno znaleźć coś pyszniejszego niż talerz parującego, pachnącego makaronu zatopionego w sosie serowym? Zaletą mac and cheese jest też łatwość wykonania potrawy.

Choć macaroni and cheese, czyli w skrócie mac and cheese, kojarzy się przede wszystkim z kuchnią amerykańską, korzeni przysmaku należy się doszukiwać w Europie. Już w XIV-wiecznej włoskiej książce kucharskiej "Liber de Coquina" pojawia się przepis na makaron zapiekany z serem. Mniej więcej w tym samym czasie, po drugiej stronie kanału La Manche, ukazał się poradnik "Forme of Cury", w którym polecano przyrządzanie makaronu z mieszanką roztopionego masła i sera.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Pierwsza nowoczesna receptura potrawy została opublikowana w książce Elizabeth Raffald "The Experienced English Housekeeper" z 1769 r. Według niej makaron należało wymieszać z sosem mornay, przygotowywanym na bazie beszamelu oraz roztopionego sera cheddar, posypać tartym parmezanem i zapiec.

Specjał szybko zyskał uznanie także w innych krajach Europy, m.in. we Francji. Właśnie w Paryżu skosztował go prezydent Stanów Zjednoczonych Thomas Jefferson, który zachwycił się smakiem makaronu z serem i po powrocie jadał go bardzo często, także podczas uroczystych obiadów urządzanych w Białym Domu.

Mac and cheese pokochali też zwykli Amerykanie. Już w 1824 roku, w słynnym poradniku "The Virginia Housewife", jego autorka Mary Randolph instruowała czytelników, jak przygotować idealne danie – potrzebne były tylko trzy składniki: makaron, ser i masło, które po zmieszaniu należało zapiec w piekarniku.

W latach 30. XX wieku firma Kraft wprowadziła na rynek amerykański i kanadyjski mac and cheese w formie instant – zawartość pudełka wystarczyło rozmieszać w gorącej wodzie, by otrzymać pożywny posiłek. Produkt do dziś cieszy się wielką popularnością, zwłaszcza w Ameryce Północnej.

Jednak, by przyrządzić pyszne danie, nie trzeba sięgać po gotowce. Wykonanie klasycznego mac and cheese jest bowiem banalnie proste.

Tradycyjnie w potrawie wykorzystuje się makaron kolanka, jednak nie ma przeciwwskazań, by sięgnąć po kokardki (farfalle), rurki (penne), świderki (fusilli) czy muszelki (orecchiette).

Nie mniej ważnym składnikiem dania jest ser. Amerykanie najchętniej sięgają po cheddara, który dobrze się topi i rozpuszcza, a także zachwyca smakiem, na który wpływa czas dojrzewania – im jest dłuższy, tym specjał staje się bardziej ostry i kwaskowy, po dłuższym leżakowaniu nabiera także orzechowego aromatu. Oryginalny cheddar posiada bladożółtą barwę. Dlaczego w sklepie często bywa pomarańczowy? To efekt dodatku barwników.

Angielski ser posiada duże wartości odżywcze, stanowi bogate źródło niezbędnych dla organizmu aminokwasów (choćby tyrozyny, wpływającej na poprawę samopoczucia, zmniejszającej stres, poprawiającej pamięć, pomocnej w leczeniu depresji), dobrze przyswajalnego wapnia (potrzebnego mięśniom i kościom), chromu (obniżającego poziom "złego" cholesterolu LDL, wspomagającego regulację poziomu glukozy we krwi), fosforu (niezbędnego dla prawidłowego rozwoju kości i zębów), chloru (regulującego równowagę kwasowo-zasadową), witaminy witamin oraz witamin z grupy B, a także nasyconych i nienasyconych kwasów tłuszczowych, które zapewniają solidną porcję energii.

W mac and cheese sprawdzą się też inne sery, choćby szwajcarski klasyk gruyère, słynący z łagodnego i lekko orzechowego smaku, włoski parmezan lub nawet nasz rodzimy oscypek, który nada potrawie ciekawego, lekko pikantnego smaku.

Do przygotowania potrawy potrzebujemy makaronu, zwyczajowo są to kolanka (350 g), który gotujemy "al dente" (powinien być jędrny, sprężysty i lekko twardy), czyli 2-3 minuty krócej niż jest to zalecane na opakowaniu. Odcedzamy.

W międzyczasie w rondelku roztapiamy masło (2-3 łyżki), dodajemy drobno posiekany czosnek (ząbek) i ostrą musztardę angielską (łyżeczka). Podgrzewamy 2-3 minuty, po czym dosypujemy mąkę pszenną (3 łyżki). Gotujemy jeszcze minutę i powoli dolewamy mleko, najlepiej tłuste (pół litra). Cały czas mieszamy, by nie powstały grudki. Gotujemy 5 minut, cały czas mieszając, aż masa zgęstnieje.

Rondelek zdejmujemy z ognia, dodajemy starty cheddar (250 g) oraz parmezan (25 g). Do naczynia dokładamy ugotowany makaron. Danie jest już gotowe, ale Amerykanie często je jeszcze zapiekają – makaron z sosem serowym należy wówczas przełożyć do naczynia żaroodpornego, posypać serem, np. parmezanem i umieścić w piekarniku nagrzanym do 180 st., na około 15-20 minut. Wierzch powinien stać się złocisty.